Delegaci Okręgowi Rządu:

- Adolf Bniński "Białoń".: maj - lipiec 1941 r. (aresztowany).
- Stefan Rowiński "Eryk" (północna Wielkopolska).
- Jan Czapiewski "Konrad" (południowa Wielkopolska).
- p.o. Jan Wojkiewicz "Jacek Pogoda".: lipiec (?) - 9 września 1941 r. (aresztowany).
- Leon Mikołajczak.: 9 wrzesień - 21 grudnia 1941 r. (aresztowany).
- p.o. Marcin Poprawa "Maciej Konarski".: ?? - 17 stycznia 1943 r.
- Leon Jędrowski "Piotr Gajewski", "XLIX".: październik 1943 - kwiecień 1944 r. (aresztowany).
- p.o. Jan Czapiewski "Konrad".: 1944 - luty 1945 r.

Zastępcy:

- Stefan Piotrowski "Weterynarz".
- ks. Józef Prądzyński "Prałat".
- Jan Wojkiewicz "Jacek Pogoda".:
- Tadeusz Nowak "Gromada", "Kropacz", "XXXVII".
- Marcin Poprawa "Maciej Konarski", "XXXIX".: 17 stycznia 1943 - ??

Początkowo funkcję delegata okręgowego dla Wielkopolski, pełnił Adolf Bniński "Białoń", równolegle zajmując stanowisko Delegata Rządu na ziemie wcielone do Rzeszy.
Jak dotąd brakuje jakichkolwiek informacji, by ze struktury delegatury na ziemie zachodnie wydzielono w tym czasie, osobny aparat delegata okręgowego. Jedyne co jest wiadome to fakt, że pod koniec działalności Bnińskiego ustanowiono dwóch delegatów okręgowych na Wielkopolskę: dla południowej części Stefana Rowińskiego "Eryka" i Jana Czapiewskiego "Konrada" dla północnej.

W lipcu 1941 r., Gestapo aresztowało Bnińskiego, którego obowiązki objął zastępca delegata - Jan Wojkiewicz. Wkrótce jednak (9 września) i on został aresztowany. Jego następcę - Leona Mikołajczaka również pojmano 21 grudnia 1941 r.
W związku z takim obrotem sprawy i ogromnymi trudnościami w rozwoju działalności, przez cały 1941 r., Delegatura Ziem Zachodnich musiała bronić swojej niezależności, przed jej odpowiednikiem z Warszawy. W jej obronie występowali zarówno pracownicy delegatury, jak i członkowie Porozumienia Stronnictw Politycznych. Mimo tych wysiłków na przełomie 1941 i 1942 r., zapadła decyzja przekreślająca te starania.

Od początku 1942 r. decyzje o mianowaniu delegata okręgowego miały zapadać w stolicy, a Cyryl Ratajski objął praktycznie kierownictwo podziemnej administracji w całym kraju. Teraz stała się aktualna kwestia wyboru delegata okręgowego. Od maja 1942 r., ludowcy podjęli usilne starania o mianowanie delegatem okręgowym w Poznaniu Marcina Poprawę "Maciej Konarski", który de facto pełnił już jego obowiązki, przeprowadzając reorganizację pracy.

17 stycznia 1943 r., Poprawa został mianowany tylko zastępcą delegata okręgowego a na stanowisko to planowano skierować Stefana Rowińskiego. Ten jednak postanowił zrzec się tej funkcji, co w październiku 1943 r. doprowadziło do nominacji przedstawiciela Stronnictwa Narodowego, Leona Jędrowskiego "Piotr Gajewski". Nowy delegat przybył do Poznania dopiero w styczniu 1944 r. Podczas narady, w której udział brali: Nowak, Franciszek Witkowski, Marcin Poprawa, Wojciech Müller , Michał Jagła i Czapiewski, ustalono zasady pracy. Delegat powrócił do Warszawy, gdzie w kwietniu 1944 r. został aresztowany.

Obowiązki Jędrowskiego przejął wówczas Czapiewski, który kierował działalnością ODR Poznań do lutego 1945 r., a więc do momentu uwolnienia Jędrowskiego. Według niektórych źródeł w drugiej połowie 1944 r., delegatem okręgowym został mianowany Juliusz Kolipiński. Jednakże po upadku powstania warszawskiego, w czasie którego reprezentował "Ojczyznę" w Radzie Jedności Narodowej, przebywał on pod Warszawą. Do Poznania przybył już po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną i najprawdopodobniej po rozwiązaniu delegatury.