Promocje:

Podporucznik.: 11 listopada 1944 r.
kapral podchorąży.: 20 lipca 1939 r.

Funkcje:

Uczestnik Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 67 pp. w Brodnicy.: 30 września 1938 - 31lipca 1939 r.
Zastępca dowódcy plutonu w 2 kompanii, I Batalionu 67 pp.: 1 sierpnia - 23 września 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi ZWZ.: 30 października 1940 r.
Komendant Podobwodu Brodnica ZWZ-AK.: ?? - ??
Komendant Obwodu Brodnica AK.: sierpień 1944 - ??
Inspektor Rejonowy AK w Brodnicy.: listopad 1944 - styczeń 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Bolesława ogrodnika i Emilii z domu Sobolewskiej. Jego rodzice byli potomkami zesłanych na Syberię uczestników powstań narodowych. W 1914 r., zostali wysiedleni za Ural za „nieprawomyślność”.
Do 1914 r., mieszkali we wsi Holaki pow. Biała Cerkiew w okolicach Kijowa, gdzie jego ojciec Bolesław prowadził ogród w majątku Kazimierza i Romualdy Chojeckich. W 1923 rodzina Antoszewskich powróciła do Polski tylko z dwojgiem dzieci, ponieważ jedna z córek zmarła w czasie podróży.
Początkowo mieszka w Warszawie, skąd rodzina przenosi się w poszukiwaniu pracy do Nowego Miasta Lubawskiego. Od 1926 do 1929 r., uczęszczał do szkoły powszechnej, potem do gimnazjum w Nowym mieście Lubawskim, gdzie w 1937 r., uzyskał świadectwo dojrzałości.

Aktywnie działał w ZHP i PW. W latach 1934 - 1937 był drużynowym 14 PDH im. ks. Józefa Poniatowskiego w Nowym Mieście Lubawskim. W okresie od 19 sierpnia 1938 do 15 września 1938 r., odbywał służbę w III Batalionie Junackich Hufców Pracy, a od 30 września 1938 do 31 lipca 1939 r., odbywał służbę wojskową na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 67 pp w Brodnicy.

Awansowany 20 lipca 1939 r., do stopnia tytularnego kpr. podch. rez. piech. 1 sierpnia 1939 r., przydzielony do I Baonu 67 pp na stanowisko zastępcy dowódcy plutonu w 2 kompanii strzeleckiej.
W kampanii wrześniowej 1939 brał udział od 1 września 1939 do 23 września 1939 r. Przeszedł szlak bojowy 67 pp od Zbiczna k/Brodnicy do Bzury. Walczył z wrogiem pod Walewicami, Ząbkowicami, Kiernozią, gdzie jego pododdział został rozbity.
Po przedarciu się do Puszczy Kampinoskiej bronił składu amunicji w Palmirach. Kontuzjowany w czasie walk 23 września 1939 r., dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Höyerswerda /Niemcy/, a od 7 grudnia 1939 r., więziony w Forcie XIII Stalagu XX A przy ul. okólnej w Toruniu, skąd 17 kwietnia 1940 r., został zwolniony jako inwalida wojenny.

Początkowo po zwolnieniu z obozu mieszkał w Opalenicy w powiecie Brodnica i pracował w gospodarstwie swoich rodziców, a od 1941 r., przebywał z żoną w Gorecznicy. Wprowadzony do konspiracji przez Stanisława Dzięgielewskiego ps. „Mikołajski” z sztabu Inspektoratu Rejonowego ZWZ Brodnica i 30 października 1940 r. zaprzysiężony do ZWZ przez Józefa Grussa ps. „Stanisław”.
Początkowo jako komendant podobwodu miał zadanie wyszukiwania i przygotowywania miejsc na zrzutowiska, werbowania do organizacji nowych członków i prowadzenie instruktaży w zakresie przestrzegania zasad konspiracyjnych, organizowanie kwater konspiracyjnych dla oficerów sztabu Okręgu Pomorskiego ZWZ/AK.

Po aresztowaniu przez gestapo, 18 sierpnia 1944 r., Bolesława Laskowskiego „Jelenia”, „Kessela” został mianowany przez ppłk Józefa Chylińskiego „Wicher” - szefa sztabu Okręgu Pomorskiego AK komendantem Obwodu AK Brodnica. Rozkazem KO „Reich” /l.dz. 221/44 z 11 listopada 1944 r., awansowany do stopnia ppor. rez.
W połowie listopada 1944 r., z rozkazu ppłk Józefa Chylińskiego objął funkcję komendanta Inspektoratu Rejonowego AK Brodnica po odwołanym kpt. w st. sp. Feliksie Wróblewskim ps. „Bach”. Funkcję pełnił do stycznia 1945 r.
Od 1 marca 1945 r., pracował w administracji państwowej jako podreferendarz starostwa Powiatowego w Brodnicy, potem wicestarosta. Członek powojennego PPS, działał w strukturach WiN, co spowodowało zwolnienie ze stanowiska w grudniu 1948 r.

Na podstawie fałszywego donosu został oskarżony o kolportaż antypaństwowych ulotek podczas lutowego referendum w 1946. Dzięki interwencji Romana Zielińskiego aktora z Bydgoszczy uniknął aresztowania. Od grudnia 1948 r., aż do czasu przejścia na emeryturę 01 października 1977 pracował w handlu. Nie ukończył studiów podjętych w Wyższej Szkole Administracji Państwowej w Łodzi. Zainicjował powołanie w Brodnicy koła ŚZŻAK i od 01 grudnia 1989 r., był jego prezesem. Odegrał czołową rolę w upamiętnianiu działalności AK na terenie Brodnicy.

Od 1941 r. żonaty z Stanisławą Borowską.
Zmarł w Brodnicy 25 kwietnia 2001 r. Pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Odznaczenia m.in.:

Srebrny Krzyż Zasługi.: 1970 r.
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.: 1976 r.
Medal za udział w Wojnie Obronnej 1939 r.: 1982 r.