Promocje:

Podpułkownik.: 19 marca 1938 r.
Major.: 1 stycznia 1931 r.
Kapitan.: ze starszeństwem z 1 lipca 1923 r.
Porucznik.: 1 lipca 1922 r.
Podporucznik.: 14 marca 1919 r.

Funkcje:

Żołnierz 1 Pułku Piechoty Legionów Polskich.: 1915 - ??
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej.: ?? - ??
Wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Uczestnik kursu w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej.: 9 listopada - 13 grudnia 1918 r.
Dowódca 5 Kompanii II Batalionu w 31 Pułku Piechoty (Łódź).: 1919 (?) - 26 lutego 1925 r.
Dowódca kompanii granicznej Korpusu Ochrony Pogranicza.: 26 lutego 1925 - 19 marca 1931 r.
Uczestnik kursu dla dowódców batalionów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: 1930 r.
Dowódca batalionu w 73 Pułku Piechoty (Katowice).: 19 marca 1931 - 1938 r.
Zastępca dowódcy 7 Pułku Piechoty (Chełm).: 1938 - 8 września 1939 r.
Dowódca 2 Pułku Rezerwowego Piechoty.: 8 września - 20 września 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związki Walki Zbrojnej.: ??
Komendant Inspektoratu Rejonowego Radom ZWZ.: marzec 1940 - styczeń 1941 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Franciszka i Antoniny z domu Petań. Ukończył 6 klas w I Gimnazjum Filologicznego w Płocku. Legionista. W latach 1915-1918 uczestniczył w działaniach niepodległościowych. Żołnierz 1 pp. Legionów Polskich, członek Polskiej Organizacji Wojskowej.
W Wojsku Polskim od listopada 1918 r. W okresie od 9 listopada do 13 grudnia 1918 r., uczestniczył w kursie w Szkole Podchorążych Piechoty (klasa „J”) w Ostrowi Mazowieckiej.
14 marca 1919 r., otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej piechoty. Służył w 31 pp. w Łodzi. W latach 1919 - 1920 r., brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, dowodził 5 kompanią II Batalionu 31 pp. 24 lipca 1920 r., został ciężko ranny w bitwie z wrogiem pod Izabelinem, gdzie osobiście prowadził atak na pozycję CKM wroga.

Przebywał w szpitalu. Po wyleczeniu ran powrócił do 31 pp. 1 lipca 1922 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej, a następnie zweryfikowany w stopniu kapitana służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1923 r.
Przez cały ten czas służył w 31 pp. Z dniem 26 lutego 1925 r., został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy kompanii granicznej. W 1930 r., ukończył kurs dowódców batalionów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.
1 stycznia 1931 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej piechoty. Z dniem 19 marca 1931 r., został przeniesiony z KOP do 73 pp., w Katowicach na stanowisko dowódcy batalionu.

W 1937 r., odbył przeszkolenie w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na kursie dla dowódców pułków. W 1938 r., został przeniesiony do 7 pp. Legionów w Chełmie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W dniu 19 marca 1938 r., został awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej piechoty. W Wojnie Obronnej 1939 r., początkowo zastępca dowódcy 7 pp. Leg.
Brał udział w walkach z wrogiem na Kielecczyźnie i na Lubelszczyźnie. Od 8 września 1939 r., z rozkazu gen. Tadeusza Piskora w rejonie Krasnegostawu rozpoczął formowanie oddziału z nadwyżek 3 Dywizji Piechoty Leg., z których utworzono 2 Rezerwowy Pułk Piechoty.
Od 14 września 1939 r., był dowódcą 2 pp. rez., walczącego w składzie 29 Brygady Piechoty Rezerwy. W nocy z 19 na 20 września 1939 r., dowodził tym pułkiem w ataku na Zamość. O świcie 20 września pododdziały pułku wdarły się do miasta, gdzie toczyły ciężkie walki. Podczas działań na ulicach Zamościa został ranny, a następnie dostał się do niewoli niemieckiej.

Umieszczony w szpitalu w Zamościu, skąd udało mu się ostatecznie zbiec. Od jesieni 1939 r., przebywał w Radomiu. Czynny w konspiracji jako członek Związku Walki Zbrojnej. Od marca 1940 r., był organizatorem i Komendantem Inspektoratu Rejonowego Radom ZWZ. Organizator struktur konspiracyjnych inspektoratu.
W styczniu 1941 r., został w Radomiu aresztowany jako oficer polski przez gestapo i uwięziony. Następnie w oflagu. Do 29 kwietnia 1945 R., przebywał w oflagu VII A w Murnau. Po wojnie był oficerem w II Korpusie we Włoszech. Po demobilizacji mieszkał w Wielkiej Brytanii. W 1957 r., powrócił do kraju i osiadł w Kielcach, gdzie mieszkał przy ul. Marchlewskiego.

Zmarł w Kielcach w dniu 11 stycznia 1960 r. Pochowany na Cmentarzu Starym w Kielcach.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (nr 1 137, za wojnę z bolszewikami),
Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
Srebrny Krzyż Zasługi,
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921,
Medal Wojska,
Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości.