Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
HERMAN, Władysław.



HERMAN, Władysław

Podpułkownik rezerwy piechoty.



Pseudonimy: „Adam”, „Doktor”, „Felczer”, „Globus”, „Junosza”, „Kudak”, „Portier”, „Strzelecki', „Wrzos”, „Żuraw”.

Urodzony: 8 sierpnia 1901 r., we Lwowie.

Zmarł: 29 grudnia 1981 r., w Warszawie.


Promocje:

Podpułkownik.: 1970 r.
Major.:
Kapitan.: 1942 r.
Porucznik.: ze starszeństwem od 1 stycznia 1930 r.
Podporucznik.: 1 lipca 1925 r.

Funkcje:

Służba w 1 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich.: 1918 - 1919 r.
Służba w sekcji armat 5 Pułku Piechoty Legionów.: styczeń - wrzesień 1919 r.
Służba w 40 Pułku Piechoty.: maj 1920 - ??
Służba w 239 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Służba w 13 Pułku Piechoty.: ?? - marzec 1921 r.
Dowódca improwizowanego V Batalionu, 40 Pułku Piechoty, 5 Dywizji Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w Związku Walki Zbrojnej.: grudzień 1939 r.
Dowódca Batalionu "Zielona" Okręgu Lwów-Wschód ZWZ-1.: 1940 r.
Szef Oddziału I (Organizacyjnego) w Komendzie Okręgu Lwów AK.: lipiec 1942 - luty 1943 r.(?)
Komendant Okręgu Stanisławów AK.: 5 luty 1943 - 30 czerwca 1944 r. (aresztowany przez NKWD)
Komendant Podokręgu/Okręgu Stanisławów AK/NIE.: 30 czerwca 1944 - 13 luty 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Maksymiliana (profesora medycyny UL) i Józefy Karoliny z domu Bunzel. W latach 1911 - 1919 uczęszczał do VIII Gimnazjum Realnego we Lwowie. W okresie od 1911 do 1914 był członkiem 5 Lwowskiej Drużyny skautów im. Króla Władysława Jagiełły.
W 1914 r., brał udział w formowaniu Legionu Wschodniego we Lwowie, ale jako małoletni został po wymarszu oddziału w domu. W 1915 r., w czasie okupacji Lwowa przez Rosjan pracował jako sanitariusz w szpitalu Czerwonego Krzyża. Po wycofaniu wojsk carskich ze Lwowa wyjechał do Zakopanego, gdzie działał w 1 Zakopiańskiej Drużynie Skautów, a następnie powrócił do Lwowa, gdzie wszedł w skład między gimnazjalnego komitetu młodzieży szkolnej.

W listopadzie 1918 r., brał udział w obronie Lwowa. Następnie służył w 1 pp. strzelców lwowskich, walczył pod Grzybowicami, Obroszynem i Skiłowem. W końcu stycznia 1919 r., wraz z kompanią w której służył został przydzielony do 5 pp Legionów, do sekcji armat.
Podczas walk na Pasiekach Miejskich k. Lwowa, 12 kwietnia 1919 r., został ciężko ranny. Po wyleczeniu ran powraca do 5 pp Leg, ale we wrześniu 1919 r., zostaje zwolniony z wojska w celu podjęcia studiów na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki lwowskiej.

W maju 1920 r., powołany do wojska i wcielony do 40 pp., potem służy w 239 pp. i 13 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami pod Warszawą nad Bugiem na pograniczu z Prusami Wschodnimi, nad Dniestrem i Zbruczem.
W marcu 1921 r., został zwolniony do rezerwy. W październiku 1922 r., ukończył studia uzyskując dyplom inż., rolnika. W okresie od listopada 1923 do maja 1925 r., prowadził samodzielne gospodarstwo na działce osadniczej w Marcinkowie woj. Pomorskie, po czym do maja 1927 r., pracował jako nauczyciel w Krajowej Szkole Rolniczej w Bereźnicy k. Stryja. Według innych danych w latach 1922 - 1925 administrował majątkami ziemskimi.
Następnie pracował w Tymczasowym Wydziale Samorządowym we Lwowie. Jednocześnie jako asystent przy Katedrze Zoologii i Parazytologii i klinice Chorób Wewnętrznych Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. W tym czasie studiował nauki biologiczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJK we Lwowie uzyskując w roku 1928 absolutorium.

Od 1928 r., pracował już jako asystent na AME we Lwowie. W 1929 przebywał jako stypendysta na rocznej praktyce MWRiOP w Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Wiedniu i Ogrodzie Zoologicznym w Hamburgu. Po powrocie do kraju pracował nadal w AMW.
W 1931 r., uzyskał doktorat na wydziale Rolniczo-Leśnym PL i podjął pracę w Katedrze Hodowli Zwierząt Użytkowych. Prowadził tez wykłady w Szkole Głównej Gospodarstwa Żeńskiego w Snopkowie k. Lwowa. W 1935 r., przebywał jako stypendysta w Rumunii, Bułgarii, Jugosławii i na Węgrzech, a w latach 1937 - 1938 studiował w Lipsku i Halle.

W kwietniu 1937 r., habilitował się uzyskując tytuł docenta hodowli zwierząt. W 1938 sprowadził karakuły z Rumunii i założył w Dublanach stację badania skór owczych, kożuchowych i futer, którą kierował.
1 lipca 1925 r., awansowany do stopnia ppor. rez., natomiast do stopnia por. rez. piech. ze starszeństwem od 1 stycznia 1933 r. W Wojnie Obronnej 1939 r., brał udział na stanowisku dowódcy improwizowanego V batalionu 40 pp., 5 DP i walczył w obronie Lwowa na odcinku Łyczakowa.
Po kapitulacji Lwowa uniknął niewoli i następnie podczas sowieckiej okupacji Lwowa pracował w Lwowskim Instytucie Politechnicznym, a od marca 1940 r., objął katedrę Hodowli i Żywienia Zwierząt w Lwowskim Instytucie Weterynaryjnym.

Od listopada 1939 r., w konspiracji niepodległościowej na terenie Lwowa. Od grudnia 1939 r., zaprzysiężony w ZWZ. W 1940 r., dowodził baonem w Obwodzie „Zielona” Okręgu Lwów-Wschód ZWZ-1. W czasie okupacji niemieckiej był wykładowcą na Państwowych Kursach Weterynaryjnych. Od lipca 1942 r., pełnił funkcję szefa Oddziału I Organizacyjnego w Komendy Okręgu Lwów AK.
W 1942 r., awansowany do stopnia kpt. rez. Następnie z dniem 5 lutego 1943 r., objął kierownictwo komórki odtwarzającej rozbity aresztowaniami Okręg AK Stanisławów. W lutym 1943 r., mianowany komendantem Okręgu AK Stanisławów z miejscem postoju we Lwowie, a od 1 grudnia 1943 r., w Stryju.

Po reorganizacji struktur od 30 czerwca 1944 r., dowodził Podokręgiem Stanisławów AK. W lipcu 1944 r., wnioskowano o odznaczenie go Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami za wybitne wyniki osiągnięte w odtwarzaniu i dowodzeniu okręgiem po jego rozbiciu w 1942 r.
Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Lwowa powrócił do pracy w Lwowskim Instytucie Weterynaryjnym, sprawując zarazem funkcję Komendanta Okręgu AK/NIE. 13 lutego 1945 r., aresztowany przez NKWD i uwięziony we Lwowie, skąd 25 maja 1945 r., został przewieziony do Moskwy i osadzony w więzieniu na Łubiance, potem na Butyrkach, by po odpowiednim „przygotowaniu” zeznawać jako świadek w procesie gen. Leopolda Okulickiego.

Po procesie więziony w Kijowie, gdzie został skazany na 3 lata łagrów, ale już w kwietniu 1946 r., powrócił do Polski. Początkowo mieszkał w Krakowie, gdzie pracował w Polskim Towarzystwie Zootechnicznym i redakcji „Przeglądu Hodowlanego” jako sekretarz redakcji, a od listopada 1946 r., na Wydziale Rolnym SGGW w Warszawie.
Był także w latach 1946 - 1950 wykładowcą na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1948 r., mianowany profesorem nadzwyczajnym. Mimo pogarszającego się zdrowia był członkiem wielu towarzystw naukowych. W 1971 r., przeszedł na emeryturę.

Zmarł w Warszawie 29 grudnia 1981 r. Pochowany na cmentarzu w Brwinowie.

Żonaty z Krystyną Teszner. Z tego związku miał córki Joannę /1944/ i Katarzynę – Danutę /1948/.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (1965 r.).
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.
Krzyż Walecznych.




powrót


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion