Promocje:

Porucznik.:
Podporucznik.: 15 października 1936 r.

Funkcje:

Słuchacz w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.: 1933 - 1936 r.
Dowódca plutonu w 57 Pułku Piechoty (Poznań).: 15 października 1936 - ??
Dowódca plutonu w 7 Kompanii, I Batalionu, 57 Pułku Piechoty.: 1938 - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: styczeń 1940 r.
Komendant Inspektoratu Bydgoszcz, Okręgu Pomorze ZWZ-AK.: marzec 1940 - 3 lipca (28 czerwca ?) 1942 r.

Opinie:

Notatki:

W 1933 r., ukończył szkołę średnią. W latach 1933-1936 w uczył się Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej – Komorowie.
15 października 1936 r., otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej piechoty. W tym samym dniu otrzymał przydział do 57 pp. w Poznaniu na stanowisko dowódcy plutonu.

W okresie od 1938 do 1939 r., był dowódcą plutonu w 7 Kompanii III Batalionu 57 pp. Pełniąc tą funkcję walczył podczas Wojny Obronnej 1939 r. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkał w Bydgoszczy. W grudniu 1939 r., rozpoczął pracę w konspiracji.
W styczniu 1940 r., został zaprzysiężony w szeregi ZWZ przez kpt. Józefa Chylińskiego, szefa sztabu Okręgu Pomorskiego ZWZ. Działał na terenie Bydgoszczy.

W marcu 1940 r. został mianowany Komendantem Inspektoratu Rejonowego ZWZ Bydgoszcz. Organizator struktur tego inspektoratu. W wyniku zdrady swego podwładnego aresztowanego przez Gestapo, został aresztowany w dniu 3 lipca 1942 r., przez Gestapo podczas pobytu w leśniczówce Długie (inna wersja jako datę aresztowania wymienia 26 czerwca.
Wyrok śmierci wydany przez WSS Komendy Okręgu Pomorze na ppor., który spowodował aresztowanie Brunona Jasińskiego został wykonany w Maksymilianowie przez patrol AK.

Podczas śledztwa był bestialsko torturowany. Według relacji A. Schultza miał on wsypać kpt. Leona Hoffmana ówczesnego Komendanta Garnizonu AK Bydgoszcz, co nie znalazło żadnego potwierdzenia. Po zakończeniu śledztwa został osadzony w obozie koncentracyjnym Stutthof. Obóz przeżył.
W 1945 r., po odzyskaniu wolności powrócił do Bydgoszczy.

Został zastrzelony w czerwcu 1945 r., w Bydgoszczy przez bojówkę organizacji poakowskiej pod dowództwem niejakiego „Migasa”, na podstawie wyroku WSS, co również nie jest miarodajne, ponieważ w tym okresie AK była już rozwiązana, a potem żadne sądy nie funkcjonowały. Według innych informacji został zastrzelony, ponieważ odmówił podjęcia pracy konspiracyjnej. Mogła to być także prowokacja ze strony Urzędu Bezpieczeństwa.

Odznaczenia m.in.: