Promocje:

Kapitan.: 1 czerwca 1924 r.
Porucznik.: 25 czerwca 1920 r.
Podporucznik.: 25 lutego 1919 r.
Sierżant.: styczeń 1919 r.

Funkcje:

Członek Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Grodzisku Wielkopolskim.: 1905 - 1907 r.
Służba w niemieckim pułku grenadierów (Świdnica).: 1911 - 1912 r.
Służba w niemieckim 107 Pułku Grenadierów.: ?? - ??
Instruktor piechoty w garnizonie Berlina.: maj 1918 - ??
Organizator Kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa w Grodzisku Wielkopolskim.: ?? - ??
Adiutant Komendanta Wojennego Grodziska Wielkopolskiego (Powstanie Wielkopolskie).: 30 grudnia 1918 - styczeń 1919 r.
Szef kompanii ppor. Skrzydlewskiego.: styczeń 1919 - ??
Dowódca 5 Kompanii 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich.: marzec 1919 - ??
Dowódca 7 Kompanii 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich.: ?? - 10 grudnia 1919 r.
Dowódca 7 Kompanii 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej.: 10 grudnia 1919 - ??
Dowódca Kompanii Szkoleniowej w Szkole dla Podoficerów Zawodowych w Śremie.: 25 listopada 1920 - czerwiec 1924 r.
Dowódca Kompanii w Szkole Podchorążych Rezerwy w Ostrowie Wielkopolskim.: czerwiec 1924 - 14 listopada 1927 r.
Dowódca Kompanii Ciężkich Karabinów Maszynowych w 84 Pułku Piechoty.: 14 listopada 1927 - 9 września 1931 r.
Przeszedł w stan spoczynku.: 9 września 1931 r.
Burmistrz miasta Krzywień.: 1933 - 1939 r.
Prezes Komendy Miejskiej Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w Krzywieniu.: ?? - ??
Członek Brygad Robotniczych w Obronie Warszawy.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: początek 1940 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Ostrów Wielkopolski ZWZ.: wiosna - lato 1940 r.

Opinie:

Notatki:

Urodził się w rodzinie robotniczej, syn Władysława (Stelmacha) i Pauliny z domu Szubert. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w zawodzie gorzelnika w majątku ziemskim w Ujeździe, w powiecie śmigielskim. W latach 1905-1907 był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Grodzisku Wielkopolskim.
Następnie w latach 1911-1912 pełnił służbę w pułku grenadierów armii niemieckiej w Świdnicy. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do 107 pułku grenadierów, w którego szeregach walczył na froncie zachodnim. Był dwukrotnie ranny. W maju 1918 r., został przeniesiony do garnizonu berlińskiego jako instruktor piechoty.

Po wybuchu rewolucji w Berlinie powrócił do Grodziska gdzie należał do grona organizatorów kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego brał udział w zdobywaniu budynków starostwa, poczty i stacji kolejowej oraz w rozbrajaniu powracających z frontu wschodniego niemieckich transportów wojskowych.
Od 30 grudnia 1918 r., był adiutantem S. Knolla Komendanta Wojennego Grodziska Wielkopolskiego. W styczniu 1919 r., został awansowany do stopnia sierżanta. W tym samym czasie objął funkcję szefa kompanii powstańczej zorganizowanej przez ppor. J. Skrzydlewskiego, w której szeregach walczył pod Lwówkiem, Sompolnem, Bobrówką i Kamionną.

1 lutego 1919 r., brał udział w potyczce pod Miedzichowem. 25 lutego został awansowany do stopnia podporucznika. Następnie objął kolejno funkcje: od marca 1919 r., dowódcy 5 kompanii, potem 7 kompanii w 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich, przemianowanym w dniu 10 grudnia 1919 r., na 56 pp.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. 25 czerwca 1920 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej. W czasie walk na froncie odznaczył się męstwem i odwagą. Ciężko ranny przebywał w szpitalu w Grudziądzu.

Od 25 listopada 1920 r., był dowódcą kompanii szkoleniowej w Szkole dla Podoficerów Zawodowych w Śremie. 1 czerwca 1924 r., otrzymał awans do stopnia kapitana służby stałej.
W tym samym miesiącu został dowódcą kompanii w Szkole Podchorążych Rezerwy w Ostrowie Wielkopolskim. Z dniem 14 listopada 1927 r., został przeniesiony do 84 pp., na stanowisko dowódcy kompanii CKM. Z dniem 9 września 1931 r., na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku.
W latach 1933-1939 pełnił obowiązki burmistrza miasta Krzywienia. Działał na niwie społecznej. Prezes Komendy Miejskiej PW i WF oraz LOPP.

Po napaści Niemców na Polskę nie został zmobilizowany. Bez przydziału zgłosił się ochotniczo w Warszawie do Brygad Robotniczych. Walczył w obronie Warszawy na Żoliborzu i Pradze. Po kapitulacji stolicy uniknął niewoli. Powrócił do Wielkopolski.
Od jesieni 1939 r., organizował komórkę konspiracji wojskowej na terenie Ostrowa Wielkopolskiego, która została na początku 1940 r., włączona do ZWZ. Od wiosny do lata 1940 r., pełnił funkcję organizatora i Komendanta Inspektoratu Rejonowego Ostrów Wielkopolski ZWZ.

Latem 1940 r., został wysiedlony przez Niemców do Generalnej Guberni. Po wojnie, w okresie od 1945 do 1951 r., pracował jako kierownik cegielni w Świebodzicach. Potem od 1951 r., pracował jako kierownik w Spółdzielni Remontowo-Budowlanej w Ostrowie Wielkopolskim. W 1956 r., przeszedł na emeryturę. Zmarł 17 lipca 1977 r., w Ostrowie Wielkopolskim. Pochowany na cmentarzu w Ołoboku, niedaleko Ostrowa Wielkopolskiego.

Był dwukrotnie żonaty: od 1920 r., z Antoniną z Malińskich, z którą miał troje dzieci: córkę Halinę i synów Zygmunta i Aleksandra, a od 1933 r., z Barbarą z Dutkowskich, z którą miał także troje dzieci: syna Piotra i córki Gabrielę i Marię.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Walecznych.
Krzyż Niepodległości.
Srebrny Krzyż Zasługi.
Wielkopolski Krzyż Powstańczy.