Promocje:

Porucznik.:
Podporucznik.:
Chorąży.: 19 marca 1939 r.
Starszy sierżant.: 1930 r. (?)
Sierżant.: 1920 r.

Funkcje:

Członek Polskiej Organizacji Wojskowej.: listopad 1918 - luty 1919 r.
Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: luty 1919 r. Służba w 1 Kompanii VIII Batalionu Saperów.: ?? - ??
Służba w XXIX Batalionie Saperów.: ?? - ??
Uczestnik wojskowego kursu maturalnego.: ?? - ??
Podoficer w III Batalionie Saperów (Wilno).: lipiec 1928 - ??
Podoficer w VII Batalionie Saperów (Poznań).: ?? - lipiec 1930 r.
Podoficer w 56 Pułku Piechoty (Krotoszyn).: lipiec 1930 - ??
Uczestnik Dywizyjnego Kursu Podchorążych przy 25 Dywizji Piechoty (Szczypiorno).: 1936 r.
Podoficer Batalionu Zapasowego 56 Pułku Piechoty.: sierpień - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: koniec 1940 r.
Podoficer w sztabie Komendy Obwodu Krotoszyn, Okręg Poznań ZWZ-AK.: 1940 - 1944 r.
P.o. Komendanta Obwodu Krotoszyn AK.: kwiecień 1944 - ??
P.o. Komendanta Inspektoratu Rejonowego Krotoszyn AK.: październik - grudzień 1944 r.
Dowódca lotnego oddziału "Kedywu" Okręgu Poznań AK.: ?? - ??
Komendant Garnizonu Krotoszyn AK.: ?? - ??
Komendant Powiatowy Milicji Obywatelskiej w Krotoszynie.: ?? - ??
Oficer Organizacji WSGO "Warta" w Krotoszynie.: maj - 8 września 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jana (młynarza) i Marianny z domu Chytra. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w zawodzie ślusarza. W maju 1914 r., wyjechał za pracą do Francji, gdzie zastał go wybuch I Wojny Światowej. W listopadzie 1918 r., powrócił do Polski, po czym wstąpił do POW. Od lutego 1919 r., służy w Wojsku Polskim.
Ukończył w Warszawie szkołę podoficerską i został przydzielony do 1 Kompanii VIII Batalionu Saperów. W szeregach XXIX Batalionu Saperów brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej 1919-1920. Za okazane męstwo na polu walki został odznaczony Virtuti Militari V klasy (nr 5 514). W 1920 r., otrzymał awans do stopnia sierżanta służby stałej saperów.

Po wojnie pozostał w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy. Ukończył w Białymstoku maturalny kurs dla wojskowych, zdając egzamin maturalny. Do lipca 1928 r., służył w III Batalionie Saperów w Wilnie, potem w VII Batalionie Saperów w Poznaniu. Od lipca 1930 r., w stopniu starszego sierżanta administracji wojskowej, służył w 56 pp. w Krotoszynie.
W 1936 r., ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych przy 25 DP w Szczypiornie. 19 marca 1939 r., został awansowany do stopnia chorążego służby stałej saperów.

W sierpniu 1939 r., wraz z Batalionem Zapasowym 56 pp. został skierowany do Kielc. Dotarł aż do Husiatyna, gdzie dostał się w ręce Ukraińców, a następnie Armii Czerwonej. Uwięziony w obozie w Starobielsku. W drodze wymiany jeńców, pomiędzy Niemcami i Sowietami został przekazany, w dniu 27 września 1939 r., Niemcom i osadzony w przejściowym obozie jenieckim w Radomiu, skąd go przewieziono do obozu w Sanki Anton w Austrii.
Symulując chorobę uznany za niezdolnego do pracy został przeniesiony do obozu przejściowego w Ostrzeszowie, a we wrześniu 1940 r., jako inwalida wojenny zwolniony z obozu.

Powrócił do Krotoszyna, gdzie podjął pracę w Przedsiębiorstwie Budowy Studni Głębinowych. W końcu 1940 r., został zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej. Wszedł do sztabu Obwodu Krotoszyn ZWZ. Zajmował się zbieraniem i magazynowaniem broni oraz pieniędzy na cele konspiracyjne. Przewoził także do Wrocławia ulotki drukowane w Roszkach koło Krotoszyna.
Organizator i dowódca OP. W styczniu 1944 r., został aresztowany wraz z rodziną przez Niemców. Nie został zdekonspirowany. Zwolniony w kwietniu 1944 r., i powrócił do pracy konspiracyjnej. Utrzymywał kontakty z Ostrowem Wielkopolskim, Łodzią i Poznaniem. 14 lipca 1944 r., uniknął aresztowania, które objęły członków AK w Krotoszynie.

W kwietniu 1944 r., po aresztowanym podporuczniku Kurzawskim „Kalinie”, objął jako p.o. funkcję Komendanta Obwodu Krotoszyn AK. Jednocześnie w okresie od października do grudnia 1944 r., był p.o. Komendanta Inspektoratu Rejonowego Krotoszyn. Decyzją Komendy Okręgu Poznań Inspektorat Rejonowy Krotoszyn AK został na początku grudnia 1944 r., rozwiązany, a Krotoszyn pod jego dowództwem jako obwód AK został włączony do Inspektoratu Rejonowego Ostrów Wielkopolski AK. Jednocześnie był dowódcą Lotnego Oddziału „Kedywu”.
Po dekonspiracji ukrywał się nie przerywając przygotowań do akcji „Burza” w Obwodzie Krotoszyn AK. W styczniu 1945 r., przystąpił do odtwarzania sił zbrojnych w Krotoszynie, jako ochotniczej obrony miasta.

Zorganizował zbrojny oddział liczący około 80 żołnierzy, składający się z ocalałych od aresztowań żołnierzy AK i ochotników oraz junackiej Drużyny Gońców. Grupa ta ostrzelała pod Biadkami cofające się ze strony Ostrowa oddziały niemieckie. Po wejściu do Krotoszyna Armii Czerwonej, Komendę Obwodu przekształcono w Garnizon Krotoszyn, którego został Komendantem.
Potem pierwszy Komendant Powiatowy Milicji Obywatelskiej w Krotoszynie. Od maja 1945 r., był czynny w WSGO „Warta” na terenie Krotoszyna. Do 8 września 1945 r., szef wywiadu WSGO „Warta” w Krotoszynie. Aresztowany 8 września 1945 r., przez UB zbiegł z konwoju, 15 października 1945 r., i pod przybranym nazwiskiem Wojciecha Adamczaka zamieszkał w Lęborku.

Pracował jako księgowy w Państwowej Fabryce Mebli. Korzystając z amnestii z 22 lutego 1947 r., ujawnił się w kwietniu tego roku na UB w Warszawie. We wrześniu aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w Krotoszynie i przewieziony do aresztu WUBP w Poznaniu na dalsze śledztwo. W dniu 25 lutego 1948 r., skazany wyrokiem WSR Poznań na karę 5 lat więzienia oraz kary dodatkowe.
W uzasadnieniu wyroku sąd orzekł, że jako byłego komendanta MO nie obejmuje amnestia. W wyniku starań rodziny ułaskawiony przez Bolesława Bieruta. Zwolniony z więzienia w Poznaniu w sierpniu 1948.
Po zwolnieniu z więzienia zamieszkał z rodziną w Pruszczu Gdańskim i pracował tam jako kierownik wytwórni Wód Gazowanych i Piwa. Do końca życia był prześladowany przez UB (rewizje domowe, wzywany na przesłuchania).

Zmarł 2 stycznia 1955 r., w Pruszczu Gdańskim. Pochowany na cmentarzu Bielawki w Bydgoszczy. Żonaty z Zofią z domu Galusik. Mieli córki Krystynę (ur. 27 listopada 1927 r.), żołnierz AK, lekarz – internista i Dobrochnę Jolantę (ur. 19 marca 1947 r.) dziennikarka.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Walecznych (dwukrotnie).
Krzyż Niepodległości.
Medal Wojska (czterokrotnie).
Krzyżem AK.
Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości.

Medal „Polska swemu obrońcy”.
Medal za X i XX letnią służbę.