Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
PIERUNEK-ŁANIEWSKI, Franciszek.


PIERUNEK-ŁANIEWSKI, Franciszek.

Porucznik służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Gromik” „Grzegorz”, „Piotr”
vel Hieronim Gromek vel Łaniewski, Pierunek – Łaniewski.

Urodzony: 1 kwietnia 1916 r., Lutogniew, powiat Krotoszyn.

Zmarł: 1994 r., Bydgoszcz.


Promocje:

Porucznik.: 13 maja 1944 r.
Podporucznik.: 13 września 1939 r., ze starszeństwem z 1 sierpnia 1939 r.

Funkcje:

Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Piechoty Rezerwy w Zambrowie.: 1936 - 1937 r.
Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowii Mazowieckiej-Komorowie.: wrzesień 1937 - sierpień 1939 r.
Służba w 68 Pułku Piechoty (Września).: 1937 - 1939 r.
Dowódca 1 plutonu 9 Kompanii III Batalionu 68 Pułku Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi ZWZ.: początek 1942 r.
Komendant Placówki Lutogniew, Obwód Krotoszyn, Okręg Poznań ZWZ/AK.: 1942 - 1943 r.
Zastępca Komendanta Obwodu Jarocin AK.: 1 sierpnia - listopad 1943 r.
Komendant Obwodu Jarocin AK.: listopad 1943 - październik 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Jarocin, Okręg Poznań AK.: październik 1944 - 25 stycznia 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jana i Zofii z domu Idkowiak. Szkołę powszechną ukończył w Lutogniewie. Następnie uczył się w Męskim Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Krotoszynie, gdzie w 1936 r., zdał egzamin maturalny. W latach 1936-1937 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty Rezerwy w Zambrowie.
W okresie od września 1937 do sierpnia 1939 r., służył w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie. Praktyki odbywał w 68 pp we Wrześni.
We wrześniu 1939 r., służył w szeregach 68 pp. pełniąc tam funkcję dowódcy 1 plutonu 9 kompanii III Batalionu 68 pp. Brał udział w walkach nad Bzurą, gdzie został ranny.

13 września 1939 r., został awansowany rozkazem Naczelnego Wodza do stopnia podporucznika służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 sierpnia 1939 r. Przebywał na leczeniu w szpitalu w Kutnie, z którego uciekł po zajęciu miasta przez Niemców. Powrócił do Lutogniewa, gdzie ukrywał się do października 1939 r.
Zarejestrował się jako szeregowiec w niemieckim urzędzie w Krotoszynie. Zwolniony powrócił do Lutogniewa. Podjął pracę jako robotnik budowlany w niemieckiej firmie budowlanej w Krotoszynie. Na początku 1942 r., został zaprzysiężony do ZWZ/AK przez podporucznika rezerwy Józefa Pukackiego „Wiktora” ze sztabu Obwodu Krotoszyn.

Początkowo został mianowany Komendantem Placówki Lutogniew, organizacyjnie wchodzącej w skład Obwodu Krotoszyn ZWZ/AK. Zagrożony aresztowaniem przez gestapo został przeniesiony do Obwodu Jarocin AK z siedzibą w Pleszewie.
Od 1 sierpnia 1943 r., był zastępcą komendanta tego obwodu. 3 maja 1944 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej ze starszeństwem z 19 marca 1944 r.
Po przeniesieniu por. Brunona Nikoleiziga „Adama” na stanowisko p. o Komendanta Inspektoratu Rejonowego Krotoszyn, w okresie od listopada 1943 do października 1944 r., pełnił funkcję Komendanta Obwodu Jarocin AK.

Po utworzeniu przez Komendę Okręgu Poznań Inspektoratu Rejonowego Jarocin „Las”, w okresie od listopada 1944 do 25 stycznia 1945 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Jarocin AK. Był poszukiwany przez gestapo. Ukrywał się na podległym sobie terenie.
Dowodził patrolem AK, który stoczył potyczkę z Niemcami. Uczestniczył w akcji zrzutowej w nocy z 15 na 16 października 1944 r. Działalność konspiracyjną zakończył 25 stycznia 1945 r.
Wiosną tego roku wyjechał do Wrocławia, gdzie podjął pracę zawodową w Centrali Nasiennej. W 1946 r., wyjechał do Bydgoszczy. W latach 1947-1948 pracował jako nauczyciel w Technikum Przemysłu Skórzanego w Wierzchucinku. Następnie od 1949 r., był księgowym w Państwowej Centrali Handlowej w Bydgoszczy.

W styczniu 1950 r., został zatrzymany przez UB i uwięziony. W śledztwie przebywał kilka miesięcy. Zwolniony latem tego roku. W kwietniu 1951 r., ponownie został aresztowany przez UB pod fałszywymi zarzutami prowadzenia działalności antypaństwowej. W 1951 r., został akazany przez WSR Bydgoszcz na 3 lata więzienia.
W 1954 r., po odbyciu kary został zwolniony. Podjął wówczas pracę jako rzemieślnik w warsztacie swego teścia. Następnie, do 1982 r., prowadził samodzielnie warsztat. W 1982 r., przeszedł na emeryturę.

Zmarł w Bydgoszczy w 1994 r. Pochowany na cmentarzu Bielawki w Bydgoszczy. Żonaty z Urszulą-Marią z domu Słowińską. Miał syna i trzy córki.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Armii Krajowej.
Medal za Wojnę 1939.
Medal Wojska.
Medalem Zwycięstwa i Wolności.
Krzyż Partyzancki.




powrót do spisu treści.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion