Promocje:

Major.: 25 lipca 1944 r., ze starszeństwem z 3 maja 1944 r.
Kapitan.: 19 marca 1939 r.
Porucznik.: 1 stycznia 1934 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1931 r.

Funkcje:

Służba wojskowa w Batalionie Szkolnym Szkoły Podchorążych Piechoty przy 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach.: 1927 -1928 r.
Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Piechoty w Osrowii Mazowieckiej-Komorowie.: październik 1929 - sierpień 1931 r.
Dowódca plutonu w 43 Pułku Piechoty (Dubno).: 15 sierpnia 1931 - ??
Dowódca 1 Kompanii I Batalionu 43 Pułku Piechoty (Dubno).: 1934 - ??
Adiutant 43 Pułku Piechoty, 43 Dywizja Piechoty.: ?? - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi ZWZ.: styczeń 1940 r.
Komendant rezerw Obwodu Lublin ZWZ.: styczeń 1940 - ??
Zastępca Komendanta Obwodu Lublin AK.: maj 1942 - kwiecień 1944 r.
Komendant Rejonu II, Obwód Lublin AK.: jesień 1942 - kwiecień 1944 r.
Komendant Obwodu Lublin-powiat AK.: kwiecień - 18 października 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Lublin AK.: 18 października 1944 - styczeń 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Michała i Eleonory. Uczęszczał do gimnazjum w Kielcach, gdzie w 1927 r., zdał maturę. W latach 1927-1928 odbył służbę wojskową w Batalionie Szkoły Podchorążych przy 4 pp Leg. w Kielcach. W okresie od października 1929 do sierpnia 1931 r., przebywał w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie. 15 sierpnia 1931 r., został promowany do stopnia podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 43 pp w Dubnie, na stanowisko dowódcy plutonu.
1 stycznia 1934 r., otrzymał awans do stopnia porucznika służby stałej piechoty. Następnie mianowany dowódcą 1 Kompanii I Batalionu 43 Pułku Piechoty. 19 marca 1939 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty.

W Wojnie Obronnej 1939 r., był adiutantem 43 pp, wchodzącego w skład 13 Dywizji Piechoty. Walczył z Niemcami na szlaku bojowym pułku m. in. w rejonie Tomaszowa Mazowieckiego. W trakcie walk został ciężko ranny. Przebywał w szpitalu wojskowym, z którym ewakuowano go do Zamościa.
Po opuszczeniu szpitala przebywał na terenie Lublina. W styczniu 1940 r., nawiązał kontakty z kpt. Stanisławem Krawczykiem „Smętnym” (również oficerem 43 Pułku Piechoty) ówczesnym Komendantem Obwodu Lublin ZWZ, który zaprzysiągł go w szeregi ZWZ. Powierzono mu wówczas funkcję komendanta rezerw Obwodu Lubelskiego.
W kwietniu 1940 r., za zgodą przełożonych z ZWZ wyjechał do Dubna na Wołyń w celu odnalezienia swej rodziny. Po powrocie z Dubna, w czerwcu 1940 r., został skierowany przez Komendę Okręgu Lublin na teren południowo-wschodni obwodu lubelskiego z zadaniem zorganizowania tam siatki konspiracyjnej.

W maju 1942 r., otrzymał funkcję zastępcy Komendanta Obwodu Lublin do spraw powiatu. Jesienią tego roku mianowany także Komendantem Rejonu II, obejmującego swoim zasięgiem gminy: Jaszczów, Milejów, Ciechanki oraz Łęczna.
Od kwietnia 1944 r., był Komendantem utworzonego w tym czasie Obwodu Lublin-powiat. 25 lipca 1944 r., został awansowany przez KG AK do stopnia majora służby stałej piechoty ze starszeństwem z 3 maja 1944 r. Mieszkał w Jaszczowi na stacji kolejowej, w domu inż. Jana Chomicza.
Oficjalnie był zatrudniony jako inspektor w instytucji sanitarnej, której siedziba mieściła się w Warszawie. Fakt ten ułatwiał mu bardzo poruszanie się w terenie.

W podległym sobie obwodzie zorganizował Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty AK oraz Szkołę Podoficerską. Należał do grona aktywnych konspiratorów. W okresie przygotowań do akcji „Burza” był przewidywany na stanowisko dowódcy II Batalionu 8 pp Leg. AK.
Cieszył się dużym autorytetem wśród podwładnych. Był człowiekiem opanowanym i spokojnym. Nie lubił wojskowego drylu, cechowała go przy tym ogromna skromność. Lubiany i szanowany przez współpracowników.
15 lipca 1944 r., ogłosił alarm mobilizacyjny na podległym terenie. W tym czasie przebywał w miejscowości Olszynka. Otrzymał rozkaz objęcia dowodzenia nad zgrupowaniem partyzanckim AK, które walczyło z oddziałami 17 dywizji SS w rejonie wsi Żuków.
Po walkach nadal przebywał na podległym terenie. Po wejściu wojsk sowieckich na teren obwodu pozostał nadal w konspiracji.

Po aresztowaniu przez NKWD mjr. Jasińskiego „Nurta”, rozkazem ppłk Franciszka Żaka „Wira” (Komendanta Okręgu Lublin) został mianowany z dniem 18 października 1944 r., Komendantem Inspektoratu Rejonowego Lublin AK.
Odbudowywał struktury inspektoratu rozbitego aresztowaniami dokonywanymi przez NKWD i UB. Brał udział w odprawach z „Wirem”. Przeprowadzał odprawy z podległymi mu komendantami obwodów.
W styczniu 1945 r., został przypadkowo zatrzymany pod przybranym nazwiskiem Stanisława Piaseckiego. Nierozszyfrowany został zwolniony, dzięki wstawiennictwu swojego byłego kolegi z 43 pp., który wówczas był oficerem w armii gen. Berlinga.

Po zwolnieniu z więzienia na Zamku Lubelskim, jako zagrożony aresztowaniem wyjechał do Olsztyna, gdzie osiadł na stałe. Używał ciągle przybranego nazwiska Stanisława Piaseckiego. Podjął pracę zawodową. Pracował m. in. w Spółdzielni Samopomoc Chłopska. Wstąpił do Stronnictwa Ludowego.
W kwietniu 1947 r., ujawnił się w WUBP w Olsztynie i powrócił do swego rodowego nazwiska. Następnie w latach 1947-1948 był sekretarzem Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego w Olsztynie.
W 1948 r., usunięto go z SL z powodu akowskiej przeszłości. Od tego czasu pozostał bezpartyjny. Potem pracował w Stowarzyszeniu „Pojezierze”. Działał aktywnie na niwie społecznej. Na początku 1970 r., przeszedł na emeryturę. Był nękany przez UB potem SB.

Żonaty z Zofią z domu Żuławską. Zmarł w Olsztynie 4 lutego 1990 r., i tu został pochowany.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Walecznych.
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.
Krzyż AK.
Medal Wojska.