Promocje:

Kapitan.: 1944 r.
Porucznik.: 1942 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1936 r.

Funkcje:

Zasadnicza służba wojskowa w 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich (Postawy).: sierpień 1933 - ??
Słuchacz Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu.: 20 września 1933 - 15 lipca 1934 r.
Przeniesiony do rezerwy.: ??
Uczestnik wojskowych ćwiczeń aplikacyjnych.: 1935 r.
Działacz Związku Strzeleckiego.: ?? - ??
Dowódca plutonu ciężkich karabinów maszynowych w kawalerii dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty.: sierpień - wrzesień 1939 r.
Dowódca pierwszego oddziału partyzanckiego (oddział 301) w Okręgu Nowogródek AK.: ?? - ??
I Adiutant Komendanta Okręgu Nowogródek AK.: 1943 r.
P.o. Komendanta Okręgu Nowogródek AK.: listopad/grudzień 1944 - kwiecień/maj (?) 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Marcina i Michaliny z domu Powajbo. Po ukończeniu szkoły powszechnej, w latach 1927 - 1933 kształcił się w Nowym Dworze, w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Szczuczynie (woj. nowogródzkie), gdzie w właśnie w roku 1933 zdał maturę. Od sierpnia tego roku rozpoczął również odbywanie służby wojskowej w 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich w Postawach. We wrześniu 1933 r., został skierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, gdzie przebywał w okresie od 20 września 1933 do 15 lipca 1934 r.
Praktyki odbywał w szeregach 23 Pułku Ułanów. Przeniesiony do rezerwy w stopniu kaprala podchorążego rezerwy kawalerii z przydziałem mobilizacyjnym do 23 p. uł.
W latach 1935 - 1939 pracował w zawodzie nauczyciela szkól powszechnych w Nowym Dworze, potem w Dudkach w gminie Sobakińce - Narbuttowo. Po odbytych obowiązkowych ćwiczeniach aplikacyjnych, w 1935 r., w dniu 1 stycznia 1936 r. został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy kawalerii.

Aktywnie działał w Związku Strzeleckim oraz organizował Straż Pożarną i Kółko Łowieckie. Jego działalność na niwie społeczno-kulturalnej miało na celu ożywienie elementu kresowego. W sierpniu 1939 r., został zmobilizowany do Wojska Polskiego i wcielony do kawalerii dywizyjnej 19 DP. Pełnił funkcję dowódcy plutonu CKM. W Wojnie Obronnej 1939 r., walczył z wrogiem pod Piotrkowem Trybunalskim, gdzie został ranny.
Następnie uczestniczył w bojach odwrotowych m.in. w obronie przepraw przez Wisłę w rejonie Maciejowic, potem pod Tomaszowem Lubelskim. Po 17 września 1939 r., walczył z wojskami bolszewickimi. Wzięty do niewoli sowieckiej po kilku dniach uciekł. Po zakończeniu działań wojennych przedostał się w rodzinne strony i podjął działalność konspiracyjną. Poszukiwany przez NKWD, ukrywał się z grupą kolegów w lasach, w warunkach mroźnej zimy. Za jego ujęcie NKWD wyznaczyło nagrodę w wysokości 10 tys. rubli. Jego ojca Sowieci wywieźli do łagru na Syberii, gdzie zmarł z wycieńczenia i głodu.

W lipcu 1941 r., po zajęciu tych terenów przez Niemców, kontynuował działalność konspiracyjną w ZWZ. Okresowo pracował jako sekretarz na posterunku niemieckiej żandarmerii w Wasiliszkach. Wykorzystując sytuację wprowadził na stanowiska w urzędach swych znajomych i kolegów. Po dekonspiracji musiał się ukrywać. W 1942 r., zorganizował pierwszy oddział partyzancki, którego żołnierze działali do 1943 r., w mundurach sowieckich.
W 1943 r., został mianowany I adiutantem Komendanta Okręgu AK Nowogródek mjr/ppłk Janusza Szulca vel Prawdzica. Po rozbrojeniu oddziału uniknął aresztowania przez NKWD i nadal działał w konspiracji AK. Od jesieni 1944 do kwietnia 1945 r., był p.o. Komendanta Okręgu Nowogródek. Organizował działania dywersyjno-zbrojne przeciwko sowietom. W 1945 r., wydał zarządzenie dotyczące częściowej demobilizacji oddziałów partyzanckich AK i ewakuacji jej żołnierzy do centralnej Polski.

W kwietnia 1945 r., pod fałszywym nazwiskiem przedostał się do Polski. Był aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, ale nierozpoznany został zwolniony po przesłuchaniu. Mieszkał i pracował jako pomocnik młynarza w miejscowości Nowa Wieś Lęborska k/Lęborka na Wybrzeżu Gdańskim. Utrzymywał kontakty konspiracyjne z W. Turoniem. W 1948 r., ożenił się z Aliną Jankowską ps. „Sowa”, z którą miał synów: Sylwestra i Tadeusza oraz córkę Marię. W 1978 r., po śmierci żony Aliny ożenił się powtórnie z Janiną Niewiarowską ps. „Janka”, wdową po oficerze AK. Zamieszkał wówczas w Bydgoszczy, gdzie zmarł 2 grudnia 1988 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Lęborku.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V kl.,
Krzyż Walecznych,
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
Krzyż Armii Krajowej,
Krzyż Partyzancki.