Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
SMERECZYŃSKI, Władysław.



SMERECZYŃSKI, Władysław

Podpułkownik służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Dąb”, „Esem”, „Halny”, „Hucuł”, „Konar”, „Patron”, „Stefan” vel Bielski..

Urodzony: 10 października 1895 r., w Nowym Targu.

Zmarł: 17 lipca 1958 r., w Świdrze.


Promocje:

Podpułkownik.: 1 stycznia 1935 r.
Major.: 15 sierpnia 1924 r.
Kapitan.: 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.:
Popdorucznik.: 1918 r.
Chorąży.: 1918 r.

Funkcje:

Służba w 2 Pułku Piechoty, II Brygady Legionów Polskich.: sierpień 1914 - 1 maja 1915 r.
Nauka w Szkole Podchorążych Legionów Polskich w Kamieńsku.: 1 maja - 31 sierpnia 1915 r.
Dowódca plutonu w 2 Pułku Piechoty, II Brygady Legionów Polskich.: ?? - 12 maja 1918 r.
Komendant Rejonu Kijów Polskiej Organizacji Wojskowej.: lipiec - grudzień 1918 r.
Wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.: styczeń 1919 r.
Dowódca kompanii szkolnej Szkoły Podchorążych.: styczeń - 31 marca 1919 r.
Dowódca kompanii w Szkole Podoficerów Piechoty w Dęblinie.: ?? - 15 kwietnia 1920 r.
Dowódca batalionu w 105 Pułku Piechoty Rezerwowym.: 1 maja - 15 września 1920 r.
Dowódca Batalionu Szkolnego w Centrum Wyszkolenia Podoficerów Piechoty (Chełmno).: 15 września 1920 - 1 września 1922 r.
Uczestnik kursu dla dowódców batalionu.: 1922 r.
Dowódca batalionu w 27 Pułku Piechoty (Częstochowa).: 1922 (?) - marzec 1930 r.
Kwatermistrz 27 Pułku Piechoty.: marzec - kwiecień 1930 r.
Komendant Rejonowy Przysposobienia Wojskowego przy 27 Pułku Piechoty.: ?? - kwiecień 1930 r. (?)
Dowódca batalionu 61 Pułku Piechoty (Bydgoszcz).: kwiecień 1930 - 1 marca 1931 r.
Dowódca Batalionu KOP "Ostróg".: marzec 1931 - 1 marca 1937 r.
Uczestnik kursu szkoleniowego dla dowódców pułku w Centrum Wyszkolenia Piechoty (Rembertów).: 1937 r.
Zastępca dowódcy 19 Pułku Piechoty (Lwów).: 1937 - 1 września 1939 r.
Dowódca Ośrodka Zapasowego 6 Dywizji Piechoty (Lwów).: 1 - 8 września 1939 r.
Dowódca 119 Pułku Piechoty Rezerwowego.: 8 - 22 września 1939 r.
Zaprzysiężony do konspiracji.: październik 1939 r.
Komendant Okręgu Stanisławów ZWZ-1.: maj (?) 1940 - październik 1941 r.
Dowódca siatki AK w Obozie Koncentracyjnym na Majdanku.: październik 1943 - kwiecień 1944 r.
Dowódca siatki AK w Obozie Koncentracyjnym Oświęcim - Brzezinka.: 9 kwietnia - październik 1944 r.
Więzień Obozu Koncentracyjnego Buchenwald.: październik 1944 - kwiecień 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jana i Zofii z domu Czerwińskiej, pochodził z rodziny rolniczej. W latach 1903 – 1906 uczęszczał do szkoły powszechnej w Nowym Targu, a od 1906 do 1914 r., do ośmioklasowego gimnazjum klasycznego w Nowym Targu, gdzie w roku 1914 uzyskał świadectwo dojrzałości. Od 1912 był członkiem „Polowych Drużyn Podhalańskich”. Od sierpnia 1914 r., służył w 2 pp. Leg. II Brygady Leg., a w okresie od 1 maja do 31 sierpnia 1915 r., pobierał naukę w Szkole Podchorążych Legionów Polskich w Kamieńsku.
Następnie do 12 maja 1918 r., w stopniu najpierw chorążego, a następnie podporucznika dowodził plutonem w 2 pp. Leg. W czasie walk był dwukrotnie ranny. Po przebiciu się II Brygady Legionów przez front pod Rarańczą, w lutym 1918 r., znalazł się w szeregach II Korpusu na Ukrainie. Po bitwie pod Kaniowem został 12 maja 1918 r., wzięty do niemieckiej niewoli, z której udało mu się uciec. Ukrywał się się w Kijowie, gdzie w okresie od lipca do grudnia 1918 r., był komendantem rejonu POW.

Po powrocie do Polski, w styczniu 1919 r., rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. W okresie od stycznia do 31 marca 1919 r., dowodził kompanią szkolną Szkoły Podchorążych. 1 czerwca 1919 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty. Do 15 kwietnia 1920 r., dowodził kompanią szkolną Szkoły Podoficerów Piechoty w Dęblinie. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w której od 1 maja do 15 września 1920 r., dowodził batalionem 105 pp. rez. Następnie do 1 września 1922 r., dowodził batalionem szkolnym w Centrum Szkolenia Podoficerów Piechoty w Chełmnie.
W 1922 r., odbył kurs szkoleniowy dla dowódców batalionów, po którym aż do marca 1930 r., dowodził batalionem 27 pp. w Częstochowie. Następnie był kwatermistrzem 27 pp. oraz komendantem obwodowym Przysposobienia Wojskowego przy 27 pp.

15 sierpnia 1924 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej piechoty. W okresie od kwietnia 1930 do 1 marca 1932 r., był dowódcą batalionu w 61 pp. w Bydgoszczy. Od marca 1932 do 1 marca 1937 r., dowódcą Batalionu KOP „Ostróg”. 1 stycznia 1935 r., został awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej piechoty. W 1937 r., odbył kurs dla dowódców pułków w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.
Następnie w okresie od 1937 do 1 września 1939 r., był zastępcą dowódcy 19 pp. we Lwowie. W Wojnie Obronnej 1939 r., od 1 – 8 września 1939 r., dowodził Ośrodkiem Zapasowym 6 DP we Lwowie, po czym, już podczas obrony Lwowa, do 22 września 1939 r., dowodził 119 pp. rez. Po kapitulacji miasta nie poszedł do sowieckiej niewoli. W konspiracji czynny od października 1939 r. W okresie 1940 - październik 1941 r., pełnił funkcję Komendanta Okręgu ZWZ-1 Stanisławów. Mieszkał wówczas w Mikulczynie, gdzie pracował jako dozorca nocny.

Od października 1941 r., był Komendantem Okręgu ZWZ/AK Lwów. Aresztowany z żoną i synem przez gestapo we Lwowie, w dniu 17 grudnia 1942 r. Do 28 sierpnia 1943 r., był więziony w więzieniu we Lwowie, skąd wywieziono go do obozu na Majdanku, gdzie kierował powstałą na początku października 1943 r., siatką obozową AK. W okresie od 9 kwietnia 1944 do października 1944 r., był więźniem w obozie Oświęcim - Brzezinka (nr obozowy 181 696), gdzie także kierował konspiracyjną wojskową. Następnie wywieziony do obozu Buchenwald –Wansleben, skąd w kwietniu 1945 r., został uwolniony przez wojska alianckie.
Ciężko chory, aż do sierpnia 1947 r., przebywał w polskim szpitalu wojskowym w Warburgu w Westfalii, po czym powrócił do Polski pociągiem sanitarnym. W okresie od 10 października 1947 do 20 grudnia 1948 r., pracował jako pracownik umysłowy w Cukrowni we Wschowie niedaleko Leszna, a następnie do 1955 r., jako pracownik Biura Prawnego w dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku.

Zmarł 17 lipca 1958 r., w Świdrze. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze powstańczego batalionu „Miotła”.

Był żonaty dwukrotnie. Po raz pierwszy z Heleną Wolszczanin, zmarłą pod nazwiskiem przybranym Maria Barczak w KL Auschwitz (nr obozowy 64 101), a po raz drugi, od 1951 r., z Ireną Wolczyńską. Z pierwszego małżeństwa miał syna Jana (ur. 1922 r.) zmarłego w obozie KL Mauthausen w dniu 10 grudnia 1943 r., pod nazwiskiem Jan Łęcki.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (1921 r.),
Krzyż Niepodległości (1932 r.),
Krzyż Walecznych (czterokrotnie),
Złoty Krzyż Zasługi.




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion