Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
STUAB, Fryderyk.



STAUB, Fryderyk

Kapitan rezerwy piechoty.



Pseudonimy: „Janka”, „Proch” vel Andrzej Kwaśniewski.

Urodzony: 30 listopada 1899 r., we Lwowie.

Zmarł: 11 stycznia 1982 r., w Gliwicach.


Promocje:

Kapitan.: 2 stycznia 1932 r.
Porucznik.: ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
Podporucznik.:

Funkcje:

Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: 4 listopada 1918 r.
Służba w 5 Pułku Piechoty Legionów.: 1918 - 1920 r.
Dowódca plutonu w 5 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - ??
Dowódca kompanii w 5 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - ??
Oficer w sztabie 1 Dywizji Piechoty Legionów.: ?? - ??
Służba w 19 Dywizji Piechoty.: 8 czerwca 1921 r.
Otrzymał dyplom inżyniera.: 1926 r.
Członek Związku Strzeleckiego.: (okres studiów).
Przydział mobilizacyjny do 57 Pułku Piechoty (Poznań).: 2 stycznia 1932 r.
Zaprzysiężony do ZWZ we Lwowie.: początek 1940 r.
Szef sztabu Okręgu II Lwów-Zachód ZWZ.: kwiecień - wrzesień 1940 r.
Komendant Okręgu Lwów ZWZ-1.: maj - wrzesień 1941 r.
Komendant Obwodu Przemyślany, Inspektorat Południowy Okręg Lwów AK.: kwiecień - 25 lipca 1944 r.
Dowódca oddziału partyzanckiego (1 kompania 40 pp. AK).: 16 kwietnia - sierpień 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jerzego, urzędnika kolejowego i Berty z domu Kurcer. W 1909 r., ukończył szkołę ludową, a w 1916 II Szkołę Realną we Lwowie, gdzie zdał z odznaczeniem maturę. W latach 1916-1918 studiował w austriackiej Technicznej Akademii Wojskowej w Möding. Od 4 listopada 1918 r., służył w Wojsku Polskim. Przydzielony do 5 pp Leg., brał udział w walkach z Ukraińcami, w obronie Lwowa i walkach o Przemyśl. W latach 1919 - 1920 w szeregach 5 pp Leg., uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Dowodził plutonem, a następnie kompanią.
Z 5 pp Leg. został przeniesiony do sztabu 1 DP Leg. Od 8 czerwca 1921 r., służył w 19 DP. W dniu 31 sierpnia 1922 r., został przeniesiony do rezerwy. Po wojnie zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. Powrócił do Lwowa, gdzie studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Dyplom inżyniera otrzymał w roku 1926.
Pracował w tym czasie w Mechanicznej Stacji Doświadczalnej Politechniki Lwowskiej, następnie w fabryce Henryk Cegielski w Poznaniu. W okresie studiów członek PPS i Związku Strzeleckiego. Do 1929 r., był asystentem dyrekcji Huty „Milowice” w Sosnowcu, a następnie kierownikiem Odlewni Żelaza firmy „Zieleniewski – Fitzner -Gamper” w Dąbrowie Górniczej.

Jednocześnie w roku akademickim 1929 - 1930 stypendysta Funduszu Kultury Narodowej. Przebywał na Politechnice w Berlinie i Zurichu. Specjalizował się w metaloznawstwie. W latach 1930 - 1935 był asystentem kierownika, a następnie kierownikiem odlewni żeliwa i staliwa oraz metali nieżelaznych w zakładach „H. Cegielski” w Poznaniu. Mieszkał w Poznaniu i podlegał ewidencyjnie PKU Poznań Miasto.
2 stycznia 1932 r., został awansowany do stopnia kapitana rezerwy z przydziałem do 57 pp. w Poznaniu. W 1935 r., powrócił do pracy w Mechanicznej Stacji Doświadczalnej Politechniki Lwowskiej. Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Lwowa, we wrześniu 1939 r., pracował jako starszy asystent, a następnie docent w katedrze Technologii Metali Lwowskiego Instytutu Politechnicznego.
Od początku 1940 r., był czynnym członkiem ZWZ we Lwowie. Mieszkał we Lwowie na ul. Zielonej 123, potem Zielonej 55. W jego domu mieściła się radiostacja organizacyjna ZWZ. W okresie od kwietnia do września 1940 r., był szefem sztabu Okręgu II Lwów - Zachód. W okresie od maja do września 1941 r., Komendantem Okręgu ZWZ-1.

Podczas niemieckiej okupacji nie pracował zawodowo. W okresie od stycznia do marca 1942 r., w jego domu czynna była podziemna drukarnia, gdzie drukowano m.in.: "Biuletyn Ziemi Czerwieńskiej". Poszukiwany przez Niemców ukrywał się i praktycznie bez przerwy prowadził działalność konspiracyjną. W kwietniu 1944 r., został mianowany Komendantem Obwodu Przemyślany w Inspektoracie Południowym AK, dowodzonym przez mjr Sawickiego „Młota”, „Marsa”.
Organizator i dowódca oddziału partyzanckiego, którym dowodził od 16 kwietnia 1944 (1 kompania 40 pp AK, odtwarzanego w ramach przygotowań do akcji „Burza”).
Odwołany z funkcji Komendanta Obwodu w dniu 25 lipca 1944 r., nadal dowodził Oddziałem Partyzanckim który 24 lipca 1944 r., zdobył Bóbrkę.

Po zakończeniu „Burzy” i złożeniu, w sierpniu 1944 r. broni, powrócił do Lwowa. Podjął, w zajętym przez Rosjan Lwowie, pracę w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. Do września 1945 r., był docentem i kierownikiem Katedry Obróbki Plastycznej Metali. Po repatriacji do Polski, od października 1945 r., pracował jako zastępca profesora i kierownik Katedry Metaloznawstwa Politechniki Śląskiej, którą zorganizował od podstaw.
Jednocześnie był kierownikiem Wydziału Ekspertyz Hutniczego Instytutu Badawczego w Gliwicach, w których mieszkał. Od 1949 r., był profesorem nadzwyczajnym, a od 1957 r., profesorem zwyczajnym.
W latach 1955 - 1957 Dziekan Wydziału Mechanicznego, potem w latach 1959 - 1962 prorektor Politechniki Śląskiej do spraw nauki. Autor i współautor 8 książek, 6 skryptów oraz ponad 100 publikacji. Wypromował 30 doktorów. Redaktor naczelny „Zeszytów Politechniki Śląskiej”. Był członkiem wielu towarzystw technicznych. Członek Wojewódzkiej Rady Narodowej, Związku Nauczycielstwa Polskiego, prezes Aeroklubu w Gliwicach. W 1970 r., przeszedł na emeryturę.

Zmarł w Gliwicach 11 stycznia 1982 r. Pochowany na Cmentarzu Centralnym przy ul. Kozielskiej w Gliwicach. Żonaty dwukrotnie: po raz pierwszy z Marią z domu Dudajek, po raz drugi z Marią z domu Hnat. Dzieci nie miał.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (1921 r.),
Krzyż Walecznych (1921 r.),
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1962 r.).




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion