Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
STUDZIŃSKI, Franciszek.


STUDZIŃSKI, Franciszek

Pułkownik służby stałej piechoty



Pseudonimy: „Kotlina”, „Radwan”, Rawicz”, „Skawa”, „Skiba” vel Andrzej Radwan.

Urodzony: 10 października 1893 r., we wsi Kotlice, powiat Tomaszów Lubelski.

Zmarł: 23 maja 1963 r., w Bytomiu.


Promocje:

Pułkownik.: 11 listopada 1943 r.
Podpułkownik.: 1 stycznia 1933 r.
Major.: 1 lipca 1923 r.
Kapitan.: 1920 r., ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.: 1919 r. (?)
Podporucznik.: 1 czerwca 1919 r.

Funkcje:

Członek Związku Strzeleckiego.: ?? - ??
Służba w 3 kompanii, III Batalionu, 1 Pułku Piechoty Legionów.: 6 sierpnia 1914 - 7 czerwca 1917 r.
Komendant Obwodu Kazimierza Wielka Polskiej Organizacji Wojskowej.: listopad 1917 - 1918 r.
Komendant Okręgu Pińczów-Olkusz Polskiej Organizacji Wojskowej.: 1918 - 1 listopada 1918 r.
Wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Służba w 25 Pułku Piechoty (Piotrków Trybunalski).: listopad 1918 - ??
Dowódca kompanii w 25 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Dowódca II Batalionu 25 Pułku Piechoty.: ?? - 1 października 1924 r.
Dowódca VI Batalionu KOP "Iwieniec" (Nowogródczyzna).: 3 października 1924 - 21 lipca 1927 r.
Kwatermistrz w 10 Pułku Piechoty (Łowicz).: lipiec 1927 - lipiec 1929 r.
Dowódca II Batalionu Strzelców (Tczew).: lipiec 1929 - czerwiec 1932 r.
Kwatermistrz w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich (Nowy Sącz).: czerwiec 1932 - maj 1933 r.
Zastępca dowódcy 27 Pułku Piechoty (Częstochowa).: czerwiec 1933 - lipiec 1936 r.
Zastępca dowódcy 12 Pułku Piechoty (Wadowice).: lipiec 1936 - czerwiec 1938 r.
Komendant Państwowej Komendy Uzupełnień i Garnizonu Sosnowiec.: lipiec 1938 - wrzesień 1939 r.
Oficer w Ośrodku Zapasowym 6 Dywizji Piechoty.: wrzesień 1939 r.
P.o. Komendanta/Komendant Okręgu Tarnopol ZWZ-AK.: 13 wrzesień 1941 - 30 czerwiec 1944 r.
Zastępca Komendanta Obszaru Lwowskiego AK.: 30 czerwca - 31 lipca 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Aleksandra i Heleny z domu Pietrzykowskiej. Ukończył gimnazjum w Krakowie. Działał w Związku Strzeleckim, gdzie przeszedł przeszkolenie wojskowe. W okresie od 6 sierpnia 1914 do 7 czerwca 1917 r., służył w 3 kompanii, III Baonu, 1 pp. Leg., po czym do 1 listopada 1918 r., działał w POW jako Komendant Obwodu, a następnie Komendant Okręgu POW Pińczów - Olkusz. W listopadzie 1918 r., rozpoczął służbę w Wojsku Polskim.
1 czerwca 1919 r., został awansowany do stopnia podporucznika. W szeregach 25 pp. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919 - 1920. W jej trakcie otrzymał awans do stopnia porucznika służby stałej, a następnie do stopnia kapitana. Dowodził kompanią. Brał udział w operacji zajęcia Kijowa, potem w walkach odwrotowych. Po zakończeniu działań wojennych nadal służył w 25 pp., w Piotrkowie Tryb.

1 lipca 1923 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej piechoty. Do 1 października 1924 r., dowodził II Batalionem 25 pp. Z dniem 3 października 1924 r., został przeniesiony na stanowisko dowódcy VI Batalionu KOP „Iwieniec”, stacjonującego na Nowogródczyźnie. W lipcu 1927 r., przeniesiony na stanowisko kwatermistrza, do 10 pp. w Łowiczu, skąd w lipcu 1929 r., przeniesiono go na stanowisko dowódcy II Batalionu Strzelców w Tczewie, którym dowodził do czerwca 1932 r. Następnie, w okresie od czerwca 1932 do maja 1933 r., kwatermistrz 1 psp. w Nowym Sączu.
1 stycznia 1933 r., awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej. W okresie od czerwca 1933 do lipca 1936 r., był zastępcą dowódcy 27 pp., stacjonującego w Częstochowie,następnie do czerwca 1938 r., zastępcą dowódcy 12 pp. w Wadowicach. W okresie od lipca 1938 do września 1939 r., pełnił funkcję Komendanta PKU i Garnizonu Sosnowiec.

W Wojnie Obronnej 1939 r., w Ośrodku Zapasowym 6 DP, po czym pomiędzy 22 września a 4 października 1939 r., przedostał się na Węgry, gdzie przebywał najpierw w obozie pod Budapesztem, a potem pracował w placówce przerzutu oficerów, przy polskim konsulacie.
W grudniu 1939 r., otrzymał polecenie powrotu do kraju, jednak przy przekraczaniu granicy, w styczniu 1941 r., został ujęty i osadzony w obozie karnym na Węgrzech. W lipcu 1941 r., zbiegł z internowania i w sierpniu 1941 r., dotarł do Warszawy. Po zawiązaniu kontaktów z KG ZWZ otrzymał przydział do Obszaru Lwowskiego ZWZ i w składzie tzw. „ekipy Warszawskiej”, we wrześniu 1941 r., przybył do Lwowa.
13 grudnia 1941 r., został mianowany p.o. Komendanta Okręgu Tarnopol ZWZ/AK, potem Komendant Okręgu Tarnopol, którym kierował do 30 czerwca 1944 r..

11 listopada 1943 r., został awansowany do stopnia pułkownika służby stałej piechoty. W marcu 1944 r., udał się do Lwowa. W związku z sytuacją na froncie nie mógł już powrócić na teren Tarnopola. W okresie od 1 do 31 lipca 1944 r., był zastępcą Komendanta Obszaru Lwowskiego AK. W składzie delegacji Komendy Obszaru udał się do Żytomierza, gdzie w nocy z 2 na 3 sierpnia 1944 r., został aresztowany przez NKWD, a następnie internowany.
Przebywał kolejno w więzieniu w Kijowie, a potem w obozach w Charkowie, skąd go wywieziono do obozu nr 178/454 w Riazaniu - Diagilewie, gdzie został osadzony w dniu 4 stycznia 1946 r. 6 lipca 1947 r., został odesłany do obozu nr 158 w Czerepowcu, potem przebywał w obozie nr 150 w Griazowcu, skąd odesłano go, w dniu 2 października 1947 r., do obozu nr 437 w Bogorodskoje. 5 października 1947 r., odesłany do obozu przejściowego nr 284 w Brześciu.

Repatriowany do kraju w dniu 3 listopada 1947 r., przez obóz PUR w Białej Podlaskiej, do której przybył 4 listopada 1947 r. Zamieszkał kolejno w Zawierciu, Niemodlinie, Wrocławiu i w Katowicach, a następnie w Bytomiu. Pracował zawodowo jako pełnomocnik rządowy ds. podatku gruntowego na powiat Lubliniec. Mieszkał w Bytomiu. Był inwigilowany przez funkcjonariuszy WUBP Katowice.
Usiłowano go za pomocą prowokacji włączyć do działalności konspiracyjnej w strukturach lwowskiego podziemia. Rozpracowywany od kwietnia 1951 r., przez WUBP w Katowicach w ramach sprawy o krypt. „Grupa Lwowska”. Zatrzymywany w dniu 27 grudnia 1952 r., przez UB i skazany 30 marca 1953 r., przez WSR w Stalinogrodzie (Katowice) na karę 5 lat więzienia. Po odzyskaniu wolności nadal mieszkał w Bytomiu, gdzie zmarł 23 maja 1963 r.

Od 1922 r., był żonaty z Albertą Wilhelminą z domu Fiszer (ur. 1896 r.). Małżeństwo był bezdzietne.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy,
Krzyż Niepodległości (1932 r.),
Krzyż Walecznych (czterokrotnie),
Złoty Krzyż Zasługi (1928 r.),

W lipcu 1944 r., został przedstawiony do odznaczenia Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami za wybitne wyniki i osiągnięcia w zorganizowaniu i dowodzeniu Okręgiem ZWZ/AK Tarnopol.




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion