Promocje:

Podporucznik.: 13 lipca 1944 r. ze starszeństwem od 3 maja 1944 r.

Funkcje:

Marynarz marynarki handlowej.: ?? - ??
Elew Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 6 (Rawa Ruska).: ?? - ??
Zwolniony ze służby wojskowej.: grudzień 1931 r.
Walka z szeregach Armii Poznań.: wrzesień 1939 r.
Uczestnik obrony Warszawy.: wrzesień 1939 r.
Członek organizacji "Orzeł Biały".: marzec 1940 - ??
Zastępca dowódcy oddziału "993/W" kontrwywiadu Oddziału II KG AK.: listopad 1941 - ??
Dowódca II plutonu oddziału "993/W".: ?? - ??
P.o. dowódcy oddziału "993/W".: lipiec - 15 sierpnia 1943 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Józefa, właściciela ziemskiego i Wandy Leopold. Po ukończeniu 7 klas gimnazjum we Lwowie przeniósł się do Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie, a następnie w Gdyni.
Tam w 1929 r., otrzymał świadectwo dojrzałości i następnie ukończył dwa kursy na Wydziale Mechanicznym, odbywając szereg rejsów do portów europejskich, afrykańskich, azjatyckich i amerykańskich.
W grudniu 1931 r., został zwolniony z wojska z powodu choroby serca. Od 1932 r., studiował w Wyższej Szkole (Akademii) Handlu Zagranicznego we Lwowie i w czerwcu 1936 r., uzyskał dyplom.
Z powodu trudnej sytuacji materialnej, spowodowanej bankructwem ojca, łączył studia z pracą zarobkową. Był księgowym kolejno w firmie "Auto-Syfon", w rafinerii nafty "Iwonicz" w Targowiskach, w firmie "Łączność" we Lwowie. Od 1938 r., był nauczycielem w Męskiej Szkole Rzemiosł w Zawichoście, następnie od roku 1939 urzędnikiem w fabryce wyrobów gumowych "Sanok".

Podczas Wojny Obronnej 1939 r., walczył w szeregach Armii Poznań - początkowo nad Bzurą, a następnie w obronie Warszawy.
W czasie niemieckiej okupacji mieszkał przy ul. Marszałkowskiej, Słowackiego i w Boernerowie (dzisiejsze Bemowo) używając nazwisk Tadeusz Gałęzowski i Tadeusz Mączyński. Pracował jako księgowy w firmie budowlanej.

W konspiracji początkowo należał do "Orła Białego", organizacji założonej przez E. Koniecznego. W ramach tej organizacji wyjechał z grupą partyzancką na Lubelszczyznę. Razem z ppor. Leszkiem Kowalewskim zdołał wydostać się z zasadzki przygotowanej przez Koniecznego (jak miało się okazać niemieckiego konfidenta i prowokatora) i powrócił do Warszawy.
Później prowadził działalność konspiracyjną na własną rękę, prowadząc swoista prywatną wojnę z Niemcami. Według Cezarego Chlebowskiego i Juliusza Kuleszy miał dowodzić własną grupą bojową o charakterze "trochę lisowczykowskim". Sprawę skierowano do WSS, ale decyzją sądu jej rozpatrzenie odroczono do czasu zakończenia wojny.

Wówczas to zmienił pseudonim na "Naprawa" i w listopadzie 1941 r., został zastępcą Leszka Kowalewskiego, dowódcy oddziału "993/W" w stopniu kaprala podchorążego. Jednocześnie był dowódcą patrolu a następnie 2 plutonu tego oddziału, do którego wprowadził kilku żołnierzy z pułku AK "Madagaskar"/"Garłuch", gdzie również dowodził plutonem.
Dowódca i/lub uczestnik kilkunastu głośnych akcji oddziału "993/W" m. in.: w kawiarni "Europejska" (30 marca 1943 r.), zamach na Ernsta Dürrfelda (dowodził), w barze "Za Kotarą" (8 października 1943 r.). Wniosek awansowy na podporucznika z 20 czerwca 1944 r., wymieniał około 20 akcji bojowych.

Poległ pierwszego dnia Powstania Warszawskiego w czasie walk na Woli. Po jego śmierci oraz po śmierci Leona Bączka i Jerzego Szaniawskiego, kompania "993/W" (Batalion "Pięść") przyjęła kryptonim "Zemsta". W powstaniu zginął również brat Tadeusza - Adam Towarnicki "Sas".

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V kl. (pośmiertnie 14 sierpnia 1944 r.)
Krzyż Walecznych.: (dwukrotnie: 3 luty 1943 i 20 października 1943 r.)