Promocje:

Generał brygady.: 20 lutego 1992 r.
Pułkownik.: 16 sierpnia 1991 r.
Podpułkownik.: maj 1942 r.
Major.: marzec 1942 r.
Kapitan.: 19 marca 1938 r.

Funkcje:

Ochotnik w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie (kurs unitarny).: 1925 - 1926 r.
Ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu.: 1928 r.
Dowódca plutonu w 3 pułku artylerii lekkiej, 3 DP Leg.: ??
Dowódca baterii w 3 pułku artylerii lekkiej, 3 DP Leg.: ??
Słuchacz XVII Kursu Normalnego w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.: 1936 - 1938 r.
Przydział do sztabu 2 Dywizji Kawalerii (już jako oficer dyplomowany).: 1938 r.
Kwatermistrz 21 DP Górskiej.: 1938 - 1939 r.
Szef Sztabu I Brygady Górskiej w Grupie Operacyjnej "Boruta".: wiosna - wrzesień 1939 r.
Wstępuje do Służby Zwycięstwu Polski.: (9 listopada 1939 r.)
Organizator Komendy Obszaru Krakowsko - Śląskiego ZWZ.: ??
Szef Oddziału III Komendy Obszaru Kraków - Śląsk ZWZ.: 1940 - ??
Oficer do zleceń przy gen. Tadeuszu Komorowskim, przebywającym wówczas w Warszawie.: ??
Zastępca szefa Biura Studiów Wojskowych Oddziału II KG AK.: wrzesień 1941 - luty 1944 r.
Szef Biura Studiów Wojskowych Oddziału II KG AK.: luty 1944 - ??
Oficer do zleceń I rzutu Powstania Warszawskiego, przy Komendancie Głównym Armii Krajowej.: 1944 r.
Szef Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej.: 2 października 1944 - 19 stycznia 1945 r.
Współpracownik wywiadu Delegatury Sił Zdrojnych.: ??
Dowódca Akcji "Z" Komendy Głównej Delegatury Sił Zbrojnych.: maj 1945 - ??
Ujawnił się władzom komunistycznym.: lipiec 1945 r.
Cywilny wykładowca na kursach dowódców pułków LWP w Rembertowie.: 1945 - 1946 r.
Przewodniczący Rady Naczelnej Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.: ??

Opinie:

Notatki:

Syn Bolesława, maszynisty kolejowego i Marii z domu Kołodziejczyk. Po maturze odbywał nowicjat u OO. Kamedułów na Bielanach w Krakowie.
W 1925 r., zmienił zdanie i zgłosił się jako ochotnik do Szkoły Podchorążych w Warszawie, gdzie ukończył roczny kurs unitarny. W czasie przewrotu majowego w 1926 r., bronił Belwederu.
W roku 1928 ukończył z wyróżnieniem dwuletni kurs w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Jako prymus otrzymał od Prezydenta RP pamiątkową szablę oraz możliwość wyboru jednostki.

Podczas Wojny Obronnej 1939 r., dostał się pod Chełmem do niewoli, z której zbiegł po kilku dniach (obóz w Piaskach Luterskich). Od 9 listopada był członkiem rodzącej się konspiracji lubelskiej. Aresztowany przez Gestapo 9 listopada 1939 r., został przewieziony do Radomia, skąd zbiegł 22 listopada.
Na polecenie płk. Tadeusza Komorowskiego, podjął się organizacji Komendy Obszaru Krakowsko - Śląskiego ZWZ, w której objął wkrótce stanowisko szefa Oddziału III.
Po aresztowaniach, które objęły struktury Obszaru Krakowskiego w roku 1941, został organizatorem wyjazdu Komorowskiego do Warszawy.Tam był początkowo oficerem do zleceń, a następnie członkiem wywiadu Komendy Głownej.

Po klęsce Powstania Warszawskiego był pierwszym parlamentariuszem, negocjującym warunki kapitulacji z SS-Obergruppenführerem von dem Bachem.
Po podpisaniu kapitulacji nie poszedł do niewoli, przedostał się do Częstochowy, gdzie stawił się do dyspozycji gen. Okulickiego. Po tzw. "wyzwoleniu" Krakowa pozostał w konspiracji, będąc współpracownikiem wywiadu Delegatury Sił Zbrojnych, któremu przesyłał raporty o działaniach władz administracyjnych, organów bezpieczeństwa, aresztowań żołnierzy AK oraz wymiany pieniędzy.
Wkrótce zostal mianowany przez płk Rzepeckiego szefem Akcji "Z" KG Delegatury Sił Zbrojnych, której zadaniem było prowadzenie wywiadu w szeregach Ludowego Wojska Polskiego.

Wlipcu 1945 r., po namowach Józefa Kuropieski ujawnił się. Prowadził jako cywil wykłady na kursach dowódców pułków LWP w Rembertowie.
Aresztowany w kwietniu 1946 r. Po rozmowie z wiceministrem bezpieczeństwa został zwolniony z więzienia.
Pracownik Centrali Rybnej w Gdyni, a następnie od 1947 r., dyrektor handlowy Centrali Rybnej w Krakowie.
Aresztowany ponownie i osadzony w więzieniu na Mokotowie. Po trzyletnim śledztwie skazany na 7 lat więzienia. Po rewizji, na wniosek prokuratora, wyrokiem WSR w Warszawie z 19 grudnia 1951 r., skazany na 10 lat więzienia. Karę odbywał w Zakladach Karnych w Rawiczu i Potulicach. Zwolniony warunkowo 18 marca 1955 r.

Po zwolnieniu z więzienia zamieszkał w Krakowie. Został zrehabilitowany. Pracował w Biurze Przemysłu - Cementowo - Wapienniczego, a następnie w Biurze Projektów w Krakowie. Od 1974 r., na emeryturze.
Małopolanin roku 1998, Honorowy obywatel miasta Krakowa (1999).
W roku 1989 nie przyjął awansu do stopnia generała broni, z rąk Prezydenta Jaruzelskiego.
W roku 1992 r., przyjął wspomniany awans z rąk Lecha Wałęsy.

Odznaczenia m.in.:

Order Virtuti Militari V kl.
Krzyż Walecznych (4-krotnie).
Komandoria Orderu Polonia Restituta.
Krzyż Kampanii Wrześniowej.:
Medal za "Wojnę Obronną 1939 r.".
Krzyż Armii Krajowej.:
Warszawski Krzyż Powstańczy.: