Motorówka holownicza dla wodnosamolotów „L 2”


Klasa: motorówka holownicza dla wodnosamolotów
Stocznia: Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej, Gdynia, 1939 r.
Wcielenie do służby: 1939 r.
Wyporność: 17,96 tony
Wymiary w m: 14,1 x 3,5 x 1,30
Uzbrojenie: 2 nkm 13,2 mm Hotchkiss wz. 30 (1xII)
Załoga: 4 marynarzy
Napęd:
     1 silniki Ganz o mocy 72 KM przy 980 obr/min
     1 śruba napędowa
     1 ster
Prędkość maksymalna: 8,5 węzła
Zasięg: 490 mil

Morski Dywizjon Lotniczy stanął pod koniec lat 30-tych przed potrzebą wprowadzenia do służby motorówek holowniczych zdolnych do holowania po wodach Zatoki zamówionych wodnosamolotów CANT Z-506 o masie 13 ton, których dotychczasowe jednostki nie były w stanie obsłużyć.
Projekt nowej motorówki holowniczej opracował w listopadzie 1938 roku inż. Mieczysław Filipowicz z Warsztatów Portowych Marynarki Wojennej w Gdyni. Zaproponował on konstrukcję stalową z wzmocnieniem przeciwlodowym. Silnik pochodził ze złomowanej motorówki "L 7". Umowę na wykonanie podpisano 5 maja 1939 roku.
Pierwsze próby nowej jednostki przeprowadzono 12 lipca 1939 roku, które wykazały złą stateczność jednostki. Problem rozwiązano zwiększając balast z 3140 kg na 3744 kg.
3 sierpnia 1939 roku przeprowadzono próby prędkości. Zalecenia dla wykonawcy wzmiankowały miedzy innymi o obiciu dzioba i rufy blachą mosiężną grubości 2 mm (mającą stanowić osłonę przeciwlodową), wymianę masztu bambusowego na sosnowy oraz zmianę położenia kluz kotwicznych z samego dziobu bardziej do tyłu.
W skład wyposażenia specjalistycznego wchodziły: radiostacja nadawczo odbiorcza typu RKM/L/AD8, reflektor, żurawik do podnoszenia kotwic wodnosamolotów i sprężynowy hak holowniczy. 2 kotwice admiralicji (o masie 30 i 45 kg).


powrót do strony głównej


© copyright 2007, Marcin "Virtualbob" Skrzypacz
Design by Scypion