| Kaliber: | 106,7 mm |
| Amunicja: | 107x442R |
| Masa: | na stanowisku 2172 kg, w transporcie 2580 kg |
| Masa lufy: | z zamkiem 1041 kg |
| Długość lufy: | z zamkiem 4054 mm |
| (w tym część gwintowana 2667 mm) | |
| Wysokość linii ognia: | 1175 mm |
| Wymiary: | 7530 x 2064 x 1735 mm, prześwit 360 mm |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -5° do +37° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 6° |
| Szybkostrzelność: | 5-6 strz./min |
Historia konstrukcji:
Opracowana we francuskich zakładach Schneider na zamówienie carskiej Rosji. Po przyjęciu na uzbrojenie pod oficjalnym oznaczeniem «42-линейная полевая тяжёлая пушка обр. 1910 г.» była produkowana w Zakładach Putiłowskich z Leningradu. W latach 30-tych biuro konstrukcyjne Fabryki Nr 235 «Большевик» (Bolszewik) z Lelingradu zmodernizowało konstrukcję działa dla powiększenia donośności (wydłużona lufa, powiększona komora nabojowa). W latach 1931-1935 modernizacji poddano 139 posiadanych dział wz. 1910 oraz przystapiono do produkcji całkowicie nowych armat w nastepujących zakładach: Fabryka Nr 235 «Большевик» (Bolszewik) z Lelingradu, Fabryka Nr 221 «Баррикады» (Barykady) zeStalingradu, Fabryka Nr 7 «Красный Арсенал» (Czerwony Arsenał) oraz Fabryka Nr 13. W czerwcu 1941 roku na stanie RKKA znajdowały się 862 egzemplarze.
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa. Zamek śrubowo-zawiasowy. Oporopowrotnik hydrauliczno-pneumatyczny umieszczony pod lufą. Skrzynkowe, jednoogonowe łoże dolne. Celownik umożliwiał celowanie i prowadzenie ognia bezpośredniego amunicją przeciwpancerną do 3000 m. Koła drewniane ze stalową obręczą dostosowane do holowania zaprzegiem konnym lub trakcją motorową z prędkością do 15 km/h. Obsługa działa liczyła 8 żołnierzy.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003
