Historia konstrukcji:
Samochód pancerny produkowany od 1941 roku w Nowej Zelandii. W wyniku ustaleń z Eastern Group Supply Council in India podjęto decyzje o uruchomieniu lokalnej produkcji wersji samochodu pancernego Armoured Carrier, Wheeled, Indian Pattern w nowozelandzkich zakładach Hutt Railway Workshops w Woburn, które montowały pancerne nadbudowy na podwoziach z układem napędowym dostarczanych przez zakłady Ford Motor Company. Pierwsze 2 podwozia zostały dostarczone z Kanady (otrzymały nadbudowy z miękkiej stali), a następne 45 wyprodukowano w 1942 roku lokalnie (otrzymały docelowe nadbudowy ze stali pancernej).
Samochody te znalazły zastosowanie w zmotoryzowanych posterunkach artyleryjskich współpracujących z artylerią polową.
Dane techniczne:
| Załoga: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
4 osoby 4×4 silnik 8-cyl. w układzie widlastym, zapłon iskrowy, chłodzony cieczą, pojemność 3.917 cm3, typu Ford 239 o mocy 95 KM przy 3.600 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 80 km/h |
Opis konstrukcji:
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 80,96 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,3:1.Umieszczony z tyłu nadwozia silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą napędzał wszystkie koła. Standardowo napędzane były przednie koła, z możliwością dołączenia napędu tylnej osi w razie napotkania trudniejszego terenu.
