Historia konstrukcji:
Armata polowa Q.F. 18-pr. została opracowana w Wielkiej Brytanii. Model Ordnance QF 18-pr. Mk. I został przyjęty na uzbrojenie 30 czerwca 1904 roku. Zmodyfikowana wersja Mk. II została przyjęta na uzbrojenie w 1906 roku.
Po uzyskaniu niezależności została przyjęta na uzbrojenie sił zbrojnych Iraku.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Wymiary: Długość lufy: Odrzut lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
83,8 mm (3,3 cala) 84x295R na stanowisku 1.282 kg (24 cwt) 2.895 x 1.905 x 1.137 mm 2.463 mm (w tym część gwintowana 2.038 mm) 1.041 mm od -5° do +16° 8° 15 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana, zaopatrzona w 18 prawoskrętnych zwojów. Zastosowano zamek śrubowy. Hydrauliczny opornik i sprężynowy powrotnik umieszczone nad lufą. Obsługę działa chroniła pancerna tarcza. Celownik teleskopowy Telescope Sighting, No 4 (powiekszenie 5,5x, pole widzenia 5,5°) oraz przeziernik Sight, Dial, No. 7, Mk. I znajdują się po lewej stronie lufy. Mechanizmy naprowadzające umieszczone po obu stronach lufy. Drewniane koła z metalową obręczą dostosowane do trakcji konnej. Na czas transportu działo jest podczepiane pod przodek mieszczący 18 naboi. Obsługa działa liczy 6 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną.
Odłamkowo-burząca Cartridge Q.F., 18-pr., H.E. Streamline
| Długość naboju: Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
552,5 mm 11,34 kg 8,39 kg 0,46 kg 638 g kordytu M.D. size 8 504 m/s 8.500 m (9.300 jardów) |
Amunicja typu HE zaopatrzona w głowicowy zapalnik uderzeniowy typu Fuze, Percussion, No. 100.
