Historia konstrukcji:
Armata polowa 7 veld była używana przez siły zbrojne Holandii.
Została opracowana w niemieckich zakładach Friedrich Krupp A.G. w Essen (oznaczenie producenta Model 1903 FG).
Holandia zamówiła 204 działa tego typu 9 stycznia 1904 roku wraz z przodkami i jaszczami. Dodatkowo ponad 100 egzemplarzy wyprodukował holenderski arsenał Staatsbedrijf der Artillerie Inrichtingen A/D w Hemburgu.
Część z nich zmodyfikowano w 1926 roku w holenderskich zakładach HIH Siderius (Hollandsche Industrie en Handelmaatschappij) w Hadze, dostosowując je do trakcji motorowej za ciągnikiem Fordson F (stare egzemplarze oznaczono OM 04 a nowe NM 10). Zmodyfikowane przez HIH armaty oznaczano także 7 veld aangepast model (7 veld AM). Były lżejsze, miały zwiększony kąt podniesienia lufy i stosowały silniejszą amunicję.
Po mobilizacji armii w 1940 roku działa tego typu stanowiły uzbrojenie 75 baterii wyposażonych w 300 dział (284 artyleria polowa i 16 artyleria konna).
Dane techniczne:
Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Długość lufy: Wysokość linii ognia: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
75 mm 75x277R na stanowisku 1.299 kg, w transporcie 2.040 kg (z przodkiem) z zamkiem 350 kg z zamkiem 2.250,8 mm (część gwintowana 1.745,7 mm) 1.160 mm od -8° do +40° 9° 6-8 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa gwintowana o 28 zwojach. Zastosowano zamek klinowy o ruchu poziomym. Przyrządy celownicze i mechanizmy naprowadzania znajdowały się po lewej stronie lufy. Działo zaopatrzone w tarczę ochronną. Jednoogonowe łoże zakończone lemieszem. Prędkość holowania sześciokonnym zaprzęgiem po drogach twardych 8 km/h. Obsługa działa obejmuje 7 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną. Przodek mieści 40 nabojów, natomiast jaszcz amunicyjny 64 naboje. Stosowano łuski mosiężne wypełnione prochem bezdymnym RB vlamvrij pijpen 206×6/5 i inicjowane spłonką No. 2.
Odłamkowo-burząca Brisantgranaatpatroon van 7 veld
Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
6,5 kg 520 m/s 10.600 m |
Naboje zespolone zaopatrzone w głowicowy zapalnik uderzeniowy Schokbuis No. 13 lub Schokbuis No. 28.
Odłamkowa-szrapnel Brisantgranaatkartetspatroon van 7 veld
Długość naboju: Długość pocisku: Masa materiału wybuchowego: Donośność: |
509 mm 266 mm 92 g TNT 5.600 m |
Naboje zespolone zaopatrzone w głowicowy zapalnik podwójnego działania (czasowy lub uderzeniowy) Tijdschokbuis No. 12 (nastawy od 0 do 5.600 m z podziałką 50 m). W górnej części pocisku znajdowała się część burząca, natomiast w części dolnej znajdowały się ołowiane lotki rozrzucane ładunkiem 70 g czarnego prochu. Przed strzałem można było wybrać sposób działania pocisku – jako odłamkowy z zapalnikiem czysto uderzeniowym lub szrapnel inicjowany nastawą czasową zapalnika.
Szrapnel Granaatkartetspatroon van 7 veld
Długość naboju: Długość pocisku: Donośność: |
509 mm 267 mm 5.600 m |
Naboje zespolone zaopatrzone w głowicowy zapalnik podwójnego działania (czasowy lub uderzeniowy) Tijdschokbuis No. 5 (nastawy od 0 do 5.600 m z podziałką 50 m, inicjowany ok. 150 metrów przed celem). Skorupa pocisku była wypełniona ołowianymi lotkami rozrzucanymi za pomocą niewielkiego ładunku wybuchowego umieszczonego w części dennej, który rozrywał także przednią część skorupy pocisku i wyrzucał lotki stożkowo do przodu.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia broń otrzymała oznaczenia w zależności od wersji – 7,5 cm F.K. 241 (h) dla dział oryginalnych, 7,5 cm F.K. 242 (h) zmodernizowane działa OM 04, natomiast 7,5 cm F.K. 243 (h) ostateczna wersja NM 10.