Karabin automatyczny Rifle, Automatic, cal. .30, Browning, M1918A2

Historia konstrukcji:
Karabin automatyczny BAR M1918 opracował amerykański konstruktor John Moses Browning. Został przyjęty na uzbrojenie sił zbrojnych w 1917 roku i dla uniknięcia pomyłki z ckm M1917 opracowanym przez tego samego konstruktora nowy karabin otrzymał oznaczenie M1918 (później otrzymał indeks SNL A-4). Prawa do jego produkcji posiadała firma Colt’s Patent Fire Arms Manufacturing Co. w Hartford (stan Connecticut). Pierwsze zamówienie na 12 tysięcy egzemplarzy złożono już 16 lipca 1917 roku. Pierwszy egzemplarz seryjny ukończono 11 czerwca 1918 roku. Wdrożenie produkcji zlecono także w zakładach Winchester oraz Marlin-Rockwell Corp. Zakończenie wojny spowodowało szybkie wygaszenie produkcji w 1919 roku po wyprodukowaniu 102.125 egzemplarzy.

Wersje:
M1918A1 – przyjęta na uzbrojenie 24 czerwca 1937 roku – zmiany konstrukcji dotyczyły dwójnogu mocowanego do cylindra gazowego, zastosowano nowy trzewik kolby oraz zmodyfikowano przyrządy celownicze,

M1918A2 – przyjęta na uzbrojenie 30 czerwca 1938 roku – model zaopatrzony w szczelinowy tłumik płomienia, do którego zamocowano dwójnóg, zastosowano nowy składany celownik przeziernikowy, a od 1942 roku montowano kolbę wykonaną z tworzywa sztucznego (produkcji zakładów Firestone Rubber and Latex Products Company). Broń pozbawiono możliwości prowadzenia ognia pojedynczego, wprowadzono natomiast możliwość przełączenia na dwa zakresy szybkostrzelności 300 i 600 strzałów na minutę.

Wybuch Drugiej Wojny Światowej spowodował wznowienie produkcji M1918A2 w następujących zakładach:

– New England Small Arms Corp.

– International Business Machines Corp. (IBM)

Do końca wojny wyprodukowano w nich 168 tysięcy egzemplarzy.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa broni:
 
 
Długość broni:
 
Długość lufy:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
7,62 mm (0,3 cala)
7,62×63 (.30-06 Springfield)
7,26 kg (M1918),
8,41 kg (M1918A1)
lub 8,82 kg (M1918A2)
1194 mm (M1918 oraz M1918A1)
lub 1215 mm (M1918A2)
610 mm
magazynek na 20 nabojów
teoretyczna 600 strz./min

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię gazów wylotowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Usytuowany z lewej strony komory zamkowej przełącznik był jednocześnie bezpiecznikiem od przypadkowych wystrzałów oraz spełniał funkcję regulatora szybkostrzelności i mógł być ustawiany w trzech pozycjach: S- broń zabezpieczona, F- ogień pojedynczy, A- ogień ciągły. Zasilanie broni odbywała się z dwurzędowych magazynków pudełkowych dostawianych od dołu.

Amunicja:
Naboje były fabrycznie pakowane w 20-nabojowe opakowania kartonowe.

Zwykła Cartridge, Caliber .30, Ball, M1

Długość naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
11,2 g
793 m/s
maksymalna 5.500 jardów

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Pocisk miał zoptymalizowaną balistykę do strzelania na duże odległości.

Zwykła Cartridge, Caliber .30, Ball, M2

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
28,4 mm
26,96 g
9,8 g
835 m/s
maksymalna 3.450 jardów

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Amunicja opracowana w 1938 roku zoptymalizowana do prowadzenia płaskotorowego ognia na dystansie do 1.500 jardów.

Zwykła ze smugaczem Cartridge, Caliber .30, Tracer, M1

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
84,8 mm
36,8 mm
25,85 g
812 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem w którego dennej części umieszczono smugacz. Czubek pocisku oznaczony kolorem czerwonym.

Przeciwpancerna Cartridge, Caliber .30, Armour Piercing, M2

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
35,6 mm
27,47 g
10,74 g
828 m/s
maksymalna 4.500 jardów

Amunicja używana do zwalczania celów chronionych lekkim pancerzem oraz umocnień polowych. Z odległości 100 jardów (91 m) pocisk przebijał płytę pancerną o grubości 4,2 cala (10,66 mm). Czubek pocisku oznaczony kolorem czarnym.

Ślepa Cartridge, Caliber .30, Blank, M1909

Długość naboju:
Masa naboju:
63,2 mm
14,13 g

Amunicja używana podczas szkolenia oraz do celów salutacyjnych. Łuska pozbawiona pocisku.

Testowa Cartridge, Caliber .30, Ball, High Pressure Test, M1

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
84,8 mm
31,2 mm
27,99 g

Amunicja używana dla testowania wytrzymałości lufy badanej broni, o zwiększonym ładunku miotającym.

Źródła:

Instrukcja FM 23-20 „Browning Automatic Rifle, Caliber .30, M1918, without bipod”, 1940 r.

Instrukcja TM 9-2200 „Small Arms, Light Field Mortars and 20-mm Aircraft Guns”, 1943 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *