Historia konstrukcji:
Ciężki karabin maszynowy został opracowany w fińskich zakładach Oy Tikkakoski AB w Tikkakoski. Broń ta powstała na bazie ciężkiego karabinu maszynowego Maxim m/09-09 poprzez zmianę przyrządów celowniczych oraz użycie nowego typu podstawy.
W latach 1924-1928 wyprodukowano 200 egzemplarzy, a dodatkowo ponad 800 egzemplarzy powstało w latach 1929-1933 poprzez modernizację posiadanych ciężkich karabinów maszynowych Maxim m/09.
Dane techniczne:
Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Długość lufy: Długość całkowita: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,62 mm 7,62x53R własna broni 24 kg, podstawy 27,6 kg 2,2 kg 720 mm 1.110 mm taśma parciana na 250 naboi teoretyczna 600 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy. Ryglowanie zamka układem kolankowo-dźwigniowym. Zasilanie broni odbywa się z taśmy parcianej wprowadzanej z prawej strony komory nabojowej. Zastosowano podstawę trójnożną typu m/21.
Amunicja:
Długość łuski 53,5 mm, średnica kryzy 14,4 mm. Produkowany w fińskich zakładach Valtion patruunatehdas (VPT) nabój D 166 o bardzo dobrych właściwościach balistycznych na dalszych odległościach. Masa parcianej taśmy mieszczącej 250 naboi wynosiła: pustej 1,1 kg a załadowanej 6,8 kg, skrzynki amunicyjnej metalowej 1,9-2,3 kg, a drewnianej 1,4 kg.
Zwykła 7,62 kiväärinpatruunoita D 166
Długość naboju: Długość pocisku: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: |
77 mm 33,64 mm 13 g 750 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy (płaszcz z tombaku) z ołowianym rdzeniem.