Historia konstrukcji:
Lekki samochód pancerny A7SC4 przeznaczony do dalekiego rozpoznania (kategoria Scout car) został opracowany w 1935 roku w amerykańskich zakładach Marmon-Herrington w Indianapolis, stan Indiana. Armia amerykańska po wstępnych testach nie wyraziła zainteresowania dalszym rozwijaniem tej konstrukcji, więc model trafił do oferty eksportowej.
Siły zbrojne Iranu zakupiły partię pojazdów tego typu. Wykorzystywane do prowadzenia rozpoznania.
Dane techniczne:
| Masa: Rozstaw osi: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Opancerzenie: |
własna 3.530 kg 3.225 mm 4×4 silnik 8-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 3.622 cm3, typu Ford 221 o mocy 85 hp przy 3.800 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze ok. 100 km/h 6,35 mm |
Opis konstrukcji:Nadwozie pojazdu jest wykonane z płyt pancernych przynitowanych do pomocniczej kratownicy umieszczonej na ramie podwozia.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 77,79 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,15:1. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą przekazuje napęd na wszystkie koła.
