Historia konstrukcji:
Samochód pancerny opracowany w Australijskich zakładach Ford Motor Company. Wykorzystano podwozie samochodu ciężarowego Ford F30 ze skróconym rozstawem osi do 2794 mm i układem napędowym 4×4 konstrukcji firmy Marmon-Herrington. Pancerną nadbudowę produkowały zakłady Victorian Railways Commission z Newport.
Prototyp ukończono pod koniec grudnia 1941 roku a seryjną produkcję podjęto w lutym 1942 roku. Łącznie zbudowano 245 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zasięg: Zbiornik paliwa: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
2 osoby 4495 kg 4572 x 2083 x 1854 mm, prześwit 235 mm 2794 mm 1772/1790 mm 4×4 silnik 8-cyl. w układzie V, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 3916 cm3 (239 cu.in.), typu Ford 59 o mocy 85 KM przy 3400 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 90 km/h na drodze 800 km 199 litrów 1 km .303 Bren od 10 do 30 mm |
Opis konstrukcji:
W przedziale załogowym transportowano ręczny karabin maszynowy Bren oraz radiostację W/S No. 19. Pojazdy drugiej serii produkcyjnej otrzymały mocniejsze silniki (95 KM przy 3800 obr./min). Dwa zbiorniki paliwa umieszczono na tylnej płycie kadłuba, poza przedziałem załogi. Zawieszenie kół na resorach piórowych. Stosowano opony z bieżnikiem terenowym rozmiaru 10.50-18.
