Historia konstrukcji:
Schron z wieżą czołgową używany przez siły zbrojne Niemiec.
W przejętych zakładach Ansaldo Fosatti w Genui złożono 13 stycznia 1945 roku zamówienie na wyprodukowanie 100 egzemplarzy wież przygotowanych do instalacji w fortyfikacjach.
Jeden egzemplarz został przetestowany na poligonie w Hillersleben. Ponadto wykorzystano w walkach kilka standardowych niezmodyfikowanych wież czołgowych z włoskim uzbrojeniem, czasami poprzez zakopanie w ziemi całego pojazdu.
Dane techniczne:
Wysokość wieży 775 mm, wysokość linii ognia 280 mm.
Opancerzenie: z przodu 60 mm (półokrągłe jarzmo, przednia płyta 13°), ściany boczne 45 mm (26°), płyta tylna 45 mm (24°), strop 20 mm (przednia część 81°, reszta 90°).
Opis konstrukcji:
Na betonowym stanowisku typu Bauform 249 osadzono wieżę włoskiego czołgu P 40, który w niemieckiej służbie nosił oznaczenie Pz.Kpfw. P 40 737 (i).
Wentylacja mechaniczna wnętrza schronu z użyciem wyciągu Lüfter HES 10 z napędem ręcznym.
Uzbrojenie wieży stanowi 1 armata czołgowa 7,5 cm Kw.K. oraz 1 karabin maszynowy M.G. 42.
Schemat budowy schronu opisano w rysunku projektowym WaPrüf Fest IV Nr. 678.
Zaplanowano także wersję na podstawie drewnianej przygotowując rysunki projektowe WaPrüf Fest IV Nr. 835 „Holzsockel f.Pz.Kpfw.-Turm 4814” z 20.12.1944 r. oraz WaPrüf Fest IV Nr. 836 „Fundament für Holzsockel für F.Pz.DT 4818 (Schnelleinbau)” z 25.12.1944 r.
