Historia konstrukcji:
Bagnet wz. 1874 był używany przez siły zbrojne Grecji.
Został opracowany we Francji. Przyjęty na uzbrojenie francuskich sił zbrojnych pod oznaczeniem Epée-baïonnette modèle 1874.
Grecja przyjęła ten typ bagnetu w 1877 roku wraz z karabinem Gras. Produkowany w austrowęgierskich zakładach Österreichische Waffenfabriks Gesellschaft (OEWG) w Steyr. W latach 1877-1886 dostarczono 128.600 egzemplarzy. Dodatkowe egzemplarze bagnetów sprowadzono w latach 1886-1907 z francuskich zakładów Manufacture d’Armes de Châtellerault (w skrócie MAC) w St-Etienne.
W okresie międzywojennym część z nich skrócono i przerobiono dla montażu na karabinach Mannlicher-Schonauer wz. 1903 oraz karabinkach Mannlicher-Schonauer wz. 1903.
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Szerokość głowni: Grubość głowni: Średnica obsady: |
sam bagnet ok. 600 g ok. 645 mm ok. 520 mm przy jelcu ok. 21 mm przy jelcu ok. 12 mm 18 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię kłujną o przekroju w kształcie litery T.
Kłójna głownia o przekroju trójkątnym. Haczykowaty jelec dla ułatwienia ustawiania karabinów w kozły, a z drugiej strony zaopatrzony w pierścień do osadzenia na lufie karabinu. Rękojeść z głowica mosiężną lub stalową. Pochwa blaszana, mocowana do pasa za pomocą skórzanej żabki.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Seitengewehr 101 (g).
