Historia konstrukcji:
Bagnet No. 4 był używany przez siły zbrojne Australii.
Został opracowany w Wielkiej Brytanii. Stosowany wraz z karabinem No. 4 Mk. I dostarczanym dla jednostek australijskich walczących w Afryce Północnej i w Europie.
Wersje:
No. 4, Mk. I – ostrze o przekroju czwórgrannym wykonane wraz obsadą jako monolityczny odlew,
No. 4, Mk. II – uproszczona technologicznie konstrukcja powstała w wyniku obróbki odkuwki z głownią w postaci szpikulca o przekroju kołowym,
No. 4, Mk. III – dalsze uproszczenie technologiczne konstrukcji z wykonaną za pomocą tłoczenia obsadą połączoną techniką spawania lub lutowania (bagnety produkowane w zakładach Baird Engineering) z głownią w postaci szpikulca o przekroju kołowym.
Siły zbrojne Australii dostały bagnety w wersjach No. 4, Mk. II oraz No. 4, Mk. III.
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Średnica głowni: Długość obsady: Średnica obsady: |
sam bagnet ok. 290 g ok. 254 mm (10 cali) ok. 203 mm (8 cali) ok. 10 mm ok. 40 mm 15,1 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię kłujną o przekroju kołowym. Do przenoszenia bagnetu stosowano pochwę typu Scabbard, Bayonet, No. 4. o długości całkowitej ok. 210 mm.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Seitengewehr 137 (e) dla wersji No. 4, Mk. II oraz Seitengewehr 149 (e) dla wersji No. 4, Mk. III.
