Historia konstrukcji:
Bagnet S 84/98 n.A. był używany przez siły zbrojne Niemiec.
W katalogu wzorów uzbrojenia otrzymał oznaczenie Gerät 1-1013.
Produkowany seryjnie w latach 1934-1945 przez bardzo dużą liczbę zakładów – między innymi:
– E. & F. Hörster w Solingen (oznaczenie kodowe „asw”),
– Carl Eickhorn w Solingen (oznaczenie kodowe „cof”),
– Alex Coppel G.m.b.H. w Solingen (oznaczenie kodowe „fnj”),
– Weyersberg, Kirschbaum & Company, Waffenfabrik G.m.b.H. w Solingen (oznaczenie kodowe „cvl”),
– F. W. Höller w Solingen (oznaczenie kodowe „fze”),
– Paul Weyersberg w Solingen (oznaczenie kodowe „crs”),
– Ernst Pack & Söhne w Solingen (oznaczenie kodowe „cul”),
– Gebruder Heller, Marienthal bei Schweina w Thueringen (oznaczenie kodowe nieznane),
– Remscheider Hobelmesserfabrik, Josua Corts & Son w Remscheid (oznaczenie kodowe „ddl”),
– Elite-Diamantwerk w Siegmar-Schönau bei Chemnitz (oznaczenie kodowe „i”),
– Dürkopp Werke w Bielefeld (oznaczenie kodowe nieznane),
– Richard A. Herder w Solingen (oznaczenie kodowe „clc”),
– Friedrich A. Herder und Sohn w Solingen (oznaczenie kodowe „ffc”),
– Clemen & Jung w Solingen (oznaczenie kodowe „cqh”),
– Berg & Co. w Solingen-Ohligs (oznaczenie kodowe „agv” oraz „pyy”),
– Mundlos AG w Magdeburg (oznaczenie kodowe „ab”),
– Jetter & Scheerer w Tuttlingen (oznaczenie kodowe nieznane),
– Paul Weyersberg & Co. w Solingen (oznaczenie kodowe crs),
– Genossenshaft Maschinenfabrik w Ferlach-Kärnten (oznaczenie kodowe „bym”),
– F. & K. Hörster w Solingen (oznaczenie kodowe „sgx”).
W produkcję włączono także okupowane francuskie zakłady Manufacture d’armes de Châtellerault w Châtellerault (oznaczenie kodowe „jwh”).
Stosowany wraz z karabinkiem K 98k.
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Szerokość głowni: Grubość głowni: |
z pochwą i żabką ok. 600 g sam bagnet ok. 390 g ok. 385 mm ok. 250 mm ok. 25 mm ok. 5,5 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię jednosieczną (początkowo oksydowana na niebiesko, potem parkeryzowana), z fałszywym ostrzem. Bagnet mocowano pod lufą karabinka Kar 98k na złączu bez użycia obsady obejmującej wylot lufy. Karbowane okładziny rękojeści drewniane lub bakelitowe, mocowane 2 nitami do trzpienia. Pochwa blaszana, mocowana do pasa za pomocą skórzanej żabki.
Źródła:
Instrukcja D 97/1 „Gerätliste”, 1943 r.
Instrukcja D 119 „Die Seitenwaffen. Vorschrift für das waffentechnische und verwaltende Personal”, 1941 r.
Instrukcja H.Dv. 181/2 „Untersuchung und Instandsetzung des Infanteriegeräts. Teil 2: Untersuchen und Instandsetzen der Seitenwaffen”, 1940 r.
А. Н. Кулинский „Штыки мира”, 2002 r.
