Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny P 37 był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Zaprojektował go Rudolf Frommer pracujący w węgierskich zakładach Fémáru-, Fegyver- és Gépgyár Rt. (FÉG) w Budapeszcie. Przyjęty na uzbrojenie węgierskich sił zbrojnych pod oznaczeniem 37 minta pisztoly.
Zakupiony u węgierskiego sojusznika i przyjęty na uzbrojenie niemieckich sił zbrojnych w wersji dostosowanej do amunicji 7,65 mm. Dostarczono ok. 35 tysięcy egzemplarzy (kod producenta „jhv”).
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,65 mm 7,65×17SR Browning (.32 ACP) bez magazynka 750 g 172 mm 129 mm 100 mm magazynek na 7 naboi praktyczna 14 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię odrzutu zamka swobodnego. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 200 mm. Sprężyna powrotna umieszczona pod lufą. Mechanizm spustowy z zewnętrznym kurkiem, bez mechanizmu samonapinania (SA – Single Action). Bezpiecznik chwytowy uzupełniał skrzydełkowy umieszczony po lewej stronie szkieletu.
Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.
Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.
Okładziny rękojeści drewniane.
Amunicja:
Stosowano łuski mosiężne lub stalowe, długości 17,2 mm i średnicy dna 9,1 mm.
Naboje pakowano po 25 sztuk w kartonowe opakowania.
Zwykła Patron kal 7,65 (System Browning)
| Długość naboju:
Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: |
25 mm
12,1 mm 7,7 g 4,7 g 0,16 g 290 m/s praktyczna 35 m |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
