Historia konstrukcji:
Strzelba gładkolufowa M1912 była używana przez siły zbrojne USA.
Zaprojektował ją Thomas Crosley Johnson z amerykańskich zakładów Winchester Repeating Arms Company w New Haven, stan Connecticut. Wykorzystał on wiele rozwiązań z wcześniejszego modelu M1897 opracowanego przez Browninga.
Podczas Pierwszej Wojny Światowej złożono zamówienie na 20 tysięcy egzemplarzy, a podczas Drugiej Wojny Światowej na kolejne 80 tysięcy. Do 1963 roku wyprodukowano prawie 2 miliony egzemplarzy. Po tej dacie kontynuowano małoseryjną produkcję aż do 2006 roku.
Podczas Pierwszej Wojny Światowej została przyjęta na uzbrojenie armii amerykańskiej zmilitaryzowana wersja zaopatrzona w uchwyt do mocowania bagnetu.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: |
12 (myśliwski) 2,95 kg 1.016 mm 508 mm magazynek rurowy na 5 naboi |
Opis konstrukcji:
Powtarzalna strzelba gładkolufowa, z ręcznym przeładowaniem za pomocą drewnianego łoża umieszczonego wokół rurowego magazynka umieszczonego równoległe pod lufą i przesuwanego do przodu i z powrotem do tyłu, do pozycji wyjściowej.
Załadowanie naboi odbywa się od dołu, a wyrzut pustych łusek na prawą stronę. Kolba drewniana z chwytem półpistoletowym.
Wersja wojskowa została zaopatrzona w uchwyt do mocowania bagnetu M1917.
Amunicja:
Mosiężna część denna (wysokości 1 cala) oraz kartonowy cylindryczny korpus.
Naboje pakowano po 25 sztuk w kartonowe opakowania, 20 opakowań w pudełka mieszczące 500 naboi.
Śrut Shell, shotgun, 12-gage
| Masa ładunku bojowego: Masa ładunku miotającego: Donośność: |
31,89 g 1,68 g praktyczna 25 jardów |
Wnętrze łuski mieści 9 ołowianych śrucin 00 Buckshot o średnicy 8,4 mm i masie 3,5 g.
