Historia konstrukcji:
Brytyjski karabin Enfield P14 którego produkcję w USA przygotowano na zlecenie Wielkiej Brytanii wałczącej na polach bitew Pierwszej Wojny Światowej. Po przystąpieniu USA do wojny w 1917 roku po stronie Aliantów przygotowano wersje dostosowana do standardowej amerykańskiej amunicji (później otrzymał indeks SNL B-4).
Do końca wojny wyprodukowano 2.193.429 egzemplarzy w następujących zakładach:
– Winchester Repeating Arms Co. w New Haven (stan Connecticut) – 465.980 egzemplarzy,
– Remington Arms Corporation w Ilion (stan New York) oraz w Eddystone (stan Pensylwania) – 545.541 egzemplarzy,
– Eddystone Arsenal przy współpracy Baldwin Locomotive Works w Eddystone (stan Pensylwania) – 1.181.908 egzemplarzy.
W momencie wybuchu Drugiej Wojny Światowej deficyt karabinów spowodował przydzielenie tej broni obsługom dział i jednostkom tyłowym.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: |
7,62 mm 7,62×63 (.30-06 Springfield) własna 4,16 kg, z bagnetem 4,67 kg 1176 mm 660 mm magazynek wewnętrzny na 6 naboi |
Opis konstrukcji:
Karabin powtarzalny zaopatrzony w czterotaktowy zamek ślizgowo-obrotowy. Lufa zaopatrzona w 5 bruzd lewoskrętnych o skoku 254 mm. Celownik przeziernikowy umieszczony na ruchomej ramce (wyskalowany od 200 do 1600 jardów, z podziałką co 100 jardów; w stanie złożonym ze stałą nastawą 400 jardów) współpracował z muszką w osłonie. Wewnętrzny magazynek mieścił 6 naboi i był uzupełniany z 5-nabojowych łódek pod odciągnięciu zamka w tylne położenie.
Na wylocie lufy można było zamocować bagnet M1917.
Amunicja:
Naboje były fabrycznie pakowane w 20-nabojowe opakowania kartonowe.
Zwykła Cartridge, Caliber .30, Ball, M2
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
84,8 mm 28,4 mm 26,96 g 9,8 g 835 m/s maksymalna 3.450 jardów |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Amunicja opracowana w 1938 roku zoptymalizowana do prowadzenia płaskotorowego ognia na dystansie do 1.500 jardów.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 7,62 mm Gewehr 250 (a).
