Historia konstrukcji:
Wodnosamolot pływakowy opracowany w niemieckich zakładach Ernst Heinkel Flugzeugwerke A.G. w Rostock. Prototyp został oblatany w sierpniu 1937 roku. Model eksportowy otrzymał oznaczenie He 115 A-2.
28 sierpnia 1939 roku Norwegia zamówiła 6 samolotów. Do 13 listopada 1939 roku zrealizowano ich dostawę. Otrzymały one wojskowe numery ewidencyjne F-50, G-52, F-54, F-56, F-58 oraz F-60 (numery seryjne od 3038 do 3043). W grudniu 1939 roku zamówiono drugą partię 6 maszyn z terminem dostawy marzec/kwiecień 1940 roku, która nie doczekała się realizacji.
Niespodziewana niemiecka inwazja na Norwegię spowodowała zajęcie bazy w Harsfjord koło Stavanger, gdzie stacjonował samolot o numerze bocznym F-60. Dla odmiany 13 kwietnia w ręce norweskie wpadły dwie niemieckie maszyny He 115 B-1, które lądowały awaryjnie z braku paliwa w Ornes oraz Bronnoysund. Otrzymały one norweskie numery ewidencyjne F-62 oraz F-64.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia skrzydeł: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
3 osoby 6.690 kg 9.100 kg 22,20 m 17,29 m 6,62 m 86,70 m2 2 silniki 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzone powietrzem, typu BMW 132 o mocy 960 KM 305 km/h na wysokości 1.000 m 5.200 m 2.000 km 2 km kal. 7,9 mm 3 bomby 250 kg lub torpeda 800 kg |
Opis konstrukcji:
Wodnosamolot pływakowy zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata o konstrukcji całkowicie metalowej.
Silniki zabudowane na skrzydłach napędzały trójłopatowe metalowe śmigła o zmiennym skoku.
Obronne uzbrojenie strzeleckie składało się z dwóch karabinów maszynowych zamontowanych przednim i tylnym stanowisku strzeleckim. Umieszczona wewnątrz kadłuba komora bombowa mieściła 3 bomby 250 kg lub jedną torpedę lotniczą o masie 800 kg.
