Samolot rozpoznawczy Fokker C.V M/33 (II R oraz III R)

Historia konstrukcji:
Samolot rozpoznawczy opracowany w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie.

w 1933 roku Dania zakupiła dla lotnictwa wojsk lądowych Hærens Flyvertropper 1 egzemplarz wersji C.V-E u holenderskiego producenta (numer ewidencyjny R-21, numer seryjny 5349) oraz licencję na ich produkcję. Duńskie zakłady Flyvetroppernes Værksteder w Kløvermarken koło Kopenhagi wyprodukowały 23 egzemplarze (wersja II R numery ewidencyjne od R-22 do R-32 oraz wersja III R numery ewidencyjne od R-41 do R-52).

Zastosowanie:
W kwietniu 1940 roku 21 samolotów tego typu znajdowało się na stanie 3. Eskadrille oraz 5. Eskadrille.

9 kwietnia 1940 roku o godzinie 05:45 lotnisko Værløse zostało zaatakowane przez niemieckie samoloty myśliwskie Messerschmitt Bf 110 z I./ZG 1, które zniszczyły 3 samoloty (R-22, R-30, R-32) oraz uszkodziły 6 (R-21, R-23, R-26, R-41, R-45, R-50). Ponadto samolot R-49 został zestrzelony w powietrzu (załoga V. Godtfredsen oraz G.F. Brodersen zginęła).

Dane techniczne:

Załoga:
Masa własna:
Masa startowa:
Rozpiętość:
Długość:
Wysokość:
Powierzchnia nośna:
Jednostka napędowa:
 
 
Prędkość maksymalna:
Wznoszenie:
Pułap:
Zasięg:
Uzbrojenie:
2 osoby
1.550 kg
2.484 kg
15,30 m
9,53 m
3,30 m
39,30 m2
1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy,
chłodzony powietrzem,
typu Bristol „Pegasus” II o mocy 550 KM przy 2300 obr./min
265 km/h na wysokości 1400 m
7 min 21 sek na wysokość 3000 m
8.300 m
800 km
2 km Madsen kal. 8 mm,
300 kg bomb

Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat konstrukcji mieszanej. Dwuosobowa załoga zajmowała miejsca w układzie tandem w odkrytych kabinach zaopatrzonych w wiatrochron.

Podwozie w układzie klasycznym z dwoma szeroko rozstawionymi amortyzowanymi kołami głównymi oraz metalową płozą ogonową.

Silnik gwiazdowy (w ostatnich seriach osłonięty pierścieniem Townenda) napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku.

Start wymagał 121 m rozbiegu natomiast dobieg po lądowaniu z wykorzystaniem hamulców wynosił 115 m.

Uzbrojenie stałe stanowił jeden karabin maszynowy Madsen kalibru 8 mm pilota oraz jeden ruchomy karabin maszynowy Madsen kalibru 8 mm zabudowany w tylnej kabinie. Na podskrzydłowych wyrzutnikach można było podwiesić lekkie bomby.

Źródła:

G.H. Kamphuis „The Fokker C V”, wyd. Profile Publications Ltd., 1966

Czasopismo „Flight Global” numer 1288 z 31 sierpnia 1933 r.

Praca zbiorowa „Encyklopedia lotnictwa”, wyd. Debit, 1998

Internet:

www.flymuseum.dk

www.go2war2.nl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *