Historia konstrukcji:
Samolot rozpoznawczy opracowany w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie.
w 1933 roku Dania zakupiła dla lotnictwa wojsk lądowych Hærens Flyvertropper 1 egzemplarz wersji C.V-E u holenderskiego producenta (numer ewidencyjny R-21, numer seryjny 5349) oraz licencję na ich produkcję. Duńskie zakłady Flyvetroppernes Værksteder w Kløvermarken koło Kopenhagi wyprodukowały 23 egzemplarze (wersja II R numery ewidencyjne od R-22 do R-32 oraz wersja III R numery ewidencyjne od R-41 do R-52).
Zastosowanie:
W kwietniu 1940 roku 21 samolotów tego typu znajdowało się na stanie 3. Eskadrille oraz 5. Eskadrille.
9 kwietnia 1940 roku o godzinie 05:45 lotnisko Værløse zostało zaatakowane przez niemieckie samoloty myśliwskie Messerschmitt Bf 110 z I./ZG 1, które zniszczyły 3 samoloty (R-22, R-30, R-32) oraz uszkodziły 6 (R-21, R-23, R-26, R-41, R-45, R-50). Ponadto samolot R-49 został zestrzelony w powietrzu (załoga V. Godtfredsen oraz G.F. Brodersen zginęła).
Dane techniczne:
Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 1.550 kg 2.484 kg 15,30 m 9,53 m 3,30 m 39,30 m2 1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Bristol „Pegasus” II o mocy 550 KM przy 2300 obr./min 265 km/h na wysokości 1400 m 7 min 21 sek na wysokość 3000 m 8.300 m 800 km 2 km Madsen kal. 8 mm, 300 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat konstrukcji mieszanej. Dwuosobowa załoga zajmowała miejsca w układzie tandem w odkrytych kabinach zaopatrzonych w wiatrochron.
Podwozie w układzie klasycznym z dwoma szeroko rozstawionymi amortyzowanymi kołami głównymi oraz metalową płozą ogonową.
Silnik gwiazdowy (w ostatnich seriach osłonięty pierścieniem Townenda) napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku.
Start wymagał 121 m rozbiegu natomiast dobieg po lądowaniu z wykorzystaniem hamulców wynosił 115 m.
Uzbrojenie stałe stanowił jeden karabin maszynowy Madsen kalibru 8 mm pilota oraz jeden ruchomy karabin maszynowy Madsen kalibru 8 mm zabudowany w tylnej kabinie. Na podskrzydłowych wyrzutnikach można było podwiesić lekkie bomby.