Historia konstrukcji:
Lotnicze działo pokładowe 75 mm M4 było używane przez siły zbrojne USA.
Najpierw w październiku 1938 roku przetestowano 75 mm armatę M1897A5E1 zamontowaną w stanowisku Airplane gun mount T1 na samolocie bombowym Douglas B-18. Okazało się że odrzut nie niszczy konstrukcji płatowca ale masa działa jest zdecydowanie zbyt duża, a obsługa mimośrodowego zamka zbyt skomplikowana.
W tej sytuacji opracowano nowe działo wykorzystujące nowy oporopowrotnik oraz zamek klinowy które testowano pod oznaczeniem T13E1. Dla instalacji na płatowcu zaprojektowano kompletne stanowisko obejmujące 75 mm działo lotnicze M4 oraz dedykowane łoże Airplane Mount M6.
Zastosowanie:
samolot bombowy B-25 „Mitchell”
Dane techniczne:
Kaliber: Amunicja: Masa: Wymiary: Długość lufy: Odrzut lufy: |
75 mm 75x350R całkowita 588 kg, armaty 405 mm, lufy 284 kg, zamka 18,6 kg 3.569 x 387 x 482 mm 2.810 mm (w tym część gwintowana 2443,5 mm) 533 mm |
Opis konstrukcji:
Monolityczna lufa stalowa, gwintowana, o 24 prawoskrętnych zwojach. Zastosowano półautomatyczny zamek klinowy o ruchu pionowym. Hydrauliczno-sprężynowy oporopowrotnik umieszczony nad i pod lufą. Wprowadzenie naboju do lufy ręcznie. Spust elektryczny. Pilota korzystał z celownika N-3B nastawionego na odległość 1.000 jardów.
Amunicja:
Zastosowano amunicję scaloną.
Odłamkowa Shell, 75-mm, High Explosive, M48
Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
8,97 kg 6,67 kg 922 g 601 m/s |
Pocisk M48 typu HE z grubościenną skorupą wypełnioną materiałem wybuchowym inicjowanym głowicowym zapalnikiem uderzeniowym typu P.D. Fuze M48.