Historia konstrukcji:
Plecakowy miotacz ognia Fm.W. 43 został opracowany w Niemczech podczas wojny. Powiększono pojemność zbiornika cieczy zapalającej oraz donośność „strzału ogniowego”, ale związany z tym wzrost masy całkowitej spowodował zarzucenie tego projektu.

Dane techniczne:

Opis konstrukcji:
Ciecz zapalająca znajdowała się w dużym cylindrycznym zbiorniku ciśnieniowym umieszczonym poziomo na szelkach nośnych. Nad nim znajdowała się umieszczona poziomo butla miesząca 4 litry sprężonego wodoru (pod ciśnieniem 30 atmosfer) używanego do miotania cieczy zapalającej. Za pośrednictwem gumowego węża z metalowym oplotem ciecz zapalająca trafiała do długiej rury z zaworem spustowym, zaopatrzonej w gniazdo z mechanizmem spustowym dla naboi zapalających 9×21 (zapas wynosił 10 naboi)

Z miotacza tego typu można było oddać 10 jednosekundowych „strzałów ogniowych”. Jako ciecz zapalającą stosowano zazwyczaj mieszankę ciężkiego i lekkiego oleju smołowego Flammöl 19.

Źródła:

Czasopismo „Poligon”, styczeń-marzec 2008 r.

Marcin Bryja „Piechota niemiecka”, wyd. Militaria, 1999 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.