Historia konstrukcji:
Ciężki moździerz okopowy 14 cm vz. 18 został opracowany podczas Pierwszej Wojny Światowej w austro-węgierskich zakładach Škoda w Pilznie. Do 1939 roku w armii czechosłowackiej pozostawało w służbie 240 egzemplarzy.
Po uzyskaniu niepodległości Słowacja zachowała ten typ na uzbrojeniu tworzonych jednostek piechoty przejmując 24 egzemplarze.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
140 mm na stanowisku 387,5 kg z nasadą 1.260 mm od +45° do +75° 135° 8 strz./min |
Opis konstrukcji:
Gładkolufowa broń stromotorowa ładowana od strony wylotowej. W nasadzie znajdowała się iglica zwalniana mechanizmem spustowym typu kurkowego. Masywne skrzynkowe łoże było oddzielane od lufy na czas transportu. Obsługa moździerza stanowiły 4 osoby.
Amunicja:
Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw, ze zmiennym ładunkiem miotającym dobieranym przed oddaniem strzału.
Granat odłamkowo-burzący
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
16,5 kg 190 m/s od 480 do 2.650 m |
Skorupa pocisku wypełniona ładunkiem wybuchowym pobudzanym głowicowym zapalnikiem uderzeniowym.
