Historia konstrukcji:
Reflektor przeciwlotniczy Flak-S.W. 150 cm 34 był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w niemieckich zakładach Siemens-Schuckert G.m.b.H. w Nürnberg (pol. Norymberga).
Wyprodukowano 2.214 egzemplarzy.
Dane techniczne:
Masa: Wymiary: Zakres kątowy w elewacji: Zakres kątowy w azymucie: |
2,295 kg ? mm od -12° do +102° 360° |
Opis konstrukcji:
Światłość lampy łukowej (umieszczona w ogniskowej 640 mm, pobiera prąd o natężeniu 200 A pod napięciem 78 V) opartej na elektrodach wykonanych z węgla Becka (Beck-Kohlen – węgiel drzewny z dodatkiem pierwiastków ziem rzadkich jak itr i fluorek ceru) wynosi ok. 1,1 miliarda świec Hefnera (HK – Hefner Kerze) co odpowiada ok. 990 milionom kandeli.
Katoda ma postać pręta średnicy 16 mm i w miarę spalania jest automatycznie przesuwana ruchem obrotowym tak, aby roboczy odstęp między elektrodami mieścił się w przedziale między 35 a 50 mm.
Zasilanie za pomocą spalinowego generatora prądu Maschinensatz 110 V 24 kW 33. Kabel podłączeniowy do generatora ma długość 200 m. Lustro pokryte posrebrzanym szkłem o średnicy 150 cm może być zaopatrzone w przesłonę żaluzjową, a dodatkowo na czas transportu przykrywane metalową pokrywą.
Naprowadzanie na bezpośrednio obserwowany cel ręczne za pomocą pokręteł (ewentualnie z użyciem pomocniczej lunety Dunkelsuchgerät 41 na namiary podane przez współpracujący nasłuchownik RRH) lub w późniejszym okresie według wskazań prezentowanych na wskaźnikach celowniczych Übtrg.Ger. 30, nadesłanych od przyrządu obserwacyjnego Flakumwertegerät Siemens.
Przy dobrej przejrzystości powietrza reflektor pozwala śledzić cel odległy maksymalnie o 12.000 m (w praktyce odległy do ok. 8.000 metrów, lecący na pułapie ok. 4.000 m).
Na czas transportu z obu stron podstawy reflektora podczepiane są jednoosiowe wózki transportowe Sd.Anh. 102.
Obsługa reflektora obejmuje dowódcę oraz 5 żołnierzy (w tym kierowca ciągnika) z obsługi reflektora plus 3 żołnierzy (w tym kierowca ciągnika) do obsługi generatora.