Historia konstrukcji:
Pistolet opracowany w 1923 roku na zamówienie Królestwa Serbii, Chorwacji i Słowenii dotyczące dostawy 60 tysięcy pistoletów na bazie modelu FN Mle 1910 (zgodnie ze zleceniem opracowano nową konstrukcję z wymaganą długością lufy wynoszącą 114 mm i magazynkiem mieszczącym 8 naboi kalibru 9 mm – amunicja typu 9×17 Browning). Pistolet ten był używany także w siłach zbrojnych Holandii. Na jego bazie opracowano we Francji pistolet MAB D. Pistolet tego typu nie był oficjalnie przyjęty na uzbrojenie armii belgijskiej, ale wielu oficerów nabyło go ze środków prywatnych.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa własna: Długość całkowita: Wysokość: Długość linii celowniczej: Długość lufy: Zasilanie: |
7,65 mm 7,65×17 Browning (.32 ACP) 0,705 kg 178 mm 113 mm 150 mm 113 mm magazynek na 8 naboi |
Opis konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny z nieruchomą lufą. Działał na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego. Lufa miała 6 bruzd prawoskrętnych o skoku 250 mm. Sprężyna powrotna zamka owinięta wokół lufy, bijnik działał równocześnie jako wyrzutnik łusek, kurek zewnętrzny. Zastosowano trzy zabezpieczenia broni: występ w chwycie, dźwignię blokującą spust oraz blokadę automatyczną uruchamiającą się przy wyjęciu magazynka. Stałe przyrządy celownicze. Pocisk kalibru 9 mm przebijał z odległości 10 metrów 86 mm drewna iglastego, natomiast z 50 metrów 67 mm.
Amunicja:
Naboje były produkowane przez belgijskie zakłady Fabrique Nationale d’Armes de Guerre w Herstal.
Zwykła
| Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału miotającego: Prędkość wylotowa: |
7,8-9,3 g 4,6-4,8 g 0,16 g 260 m/s |
Od 1940 roku produkowany pod nadzorem niemieckim jako 7,65 mm Pistole 626 (b) oraz 9 mm Pistole 641 (b), który był używany głównie przez jednostki policyjne. W sumie podczas okupacji wyprodukowano 363 tysiące egzemplarzy, w większości kalibru 7,65 mm.
