Historia konstrukcji:
Armata przeciwlotnicza opracowana w 1935 roku w Wielkiej Brytanii. Przyjęta na uzbrojenie brytyjskich sil zbrojnych pod oznaczeniem Ordnance QF 3.7-inch AA Gun.
W 1937 roku dla wzmocnienia swojej obrony przeciwlotniczej Belgia zakupiła pierwszą partię dział tego typu planując dalsze zakupy.
Zastosowanie:
W 1940 roku w linii znajdowało się 12 egzemplarzy.
Dane techniczne:
Kaliber: Amunicja: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
94 mm (3,7 cala) 94x675R na stanowisku 9.317 kg, w transporcie 10.478 kg z zamkiem 4.956 mm (w tym część gwintowana 3.987 mm) od -5° do +80° 360° 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa gwintowana o 28 prawoskrętnych zwojach. Zastosowano półautomatyczny zamek klinowy, o ruchu pionowym. Opornik hydrauliczny z pneumatycznym powrotnikiem. Naprowadzanie działa na cel z wykorzystaniem nastaw przesyłanych elektrycznymi kablami z przyrządu centralnego. Obsługa liczyła 7 żołnierzy.
Działo współpracowało z aparatem centralnym który podawał koordynaty kątowe lufy oraz opóźnienie dla zapalnika czasowego.
Amunicja:
Przeciwlotnicza Obus de 94 mm Mle 1937
Masa naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność w pionie: Donośność w poziomie: |
22,60 kg 12,69 kg 792 m/s praktyczna 9.754 m (32.000 stóp) maksymalna 18.800 m (41.000 stóp) |
Naboje zespolone z głowicowym zapalnikiem czasowym nastawianym przed strzałem.