| Kaliber: | 9 mm |
| Amunicja: | 9×25 Mauser |
| Masa broni: | bez magazynka 4,15 kg, |
| załadowany 4,84 kg | |
| Długość całkowita: | 1047 mm |
| Długość lufy: | 499 mm |
| Długość linii celowniczej: | 525 mm |
| Zasilanie: | magazynek na 40 naboi |
| Szybkostrzelność: | teoretyczna 650-700 strz./min |
Historia konstrukcji:
Pistolet maszynowy 39 M. opracowany w 1937 roku w węgierskich zakładach Danuvia Fegyver és Lőszergyár Rt. w Budapeszcie. Zespołem konstruktorów kierował Pál de Király. Nowa broń została przyjęta na uzbrojenie 8 grudnia 1939 roku. Do 1943 roku wyprodukowano ok. 8-11 tysięcy egzemplarzy.
W 1940 roku zamówiono także 276 egzemplarzy wersji 39/A M. ze składaną kolbą, na potrzeby nowo organizowanych węgierskich jednostek powietrzno-desantowych.
Długa lufa i spora masa broni pozwalały na prowadzenie szybkiego i celnego ognia na dystansie większym niż typowe pistolety maszynowe. Wadą broni była jednak nietypowa amunicja używana tylko w tym modelu i produkowana w niewielkich ilościach.
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię odrzutu zamka półswobodnego (rozwiązanie zamka opatentowano w USA pod numerem 2,348,790 – zgłoszenie z 13 listopada 1939 roku zaaprobowano dopiero 16 maja 1944 roku).
Pistolet maszynowy strzelał ogniem pojedynczym i ciągłym – zmiana trybu odbywała się za pomocą trzypołożeniowego, obrotowego pierścienia, znajdującego się w tylnej części komory zamkowej. Pełnił on także funkcję bezpiecznika blokując półswobodny zamek o masie 500 g. Mechanizm zamkowy składał się z tłoka zaporowego, w którym była osadzona ruchoma iglica, a w tylnej części trzonu była umocowana na osi dwuramienna dźwignia, spełniająca rolę opóźniacza otwarcia zamka. Z tłokiem współpracował osobny trzon zamkowy, sterujący pracą iglicy oraz dźwigni opóźniającej. Lufa o 6 bruzdach prawoskrętnych była wkręcona w komorę zamkową. Na lufie można było zamontować standardowy bagnet typu 35 M. Celownik krzywiznowo-ramieniowy, szczerbinkowy znajdował się na wysokości gniazda magazynka i był wyskalowany w zakresie 50-600 m, współpracował z trapezową muszką znajdująca się blisko wylotowej części lufy.
Dwurzędowy magazynek o dużej pojemności był składany do przodu pod lufę. Po złożeniu gniazdo było zasłaniane pokrywą zabezpieczająca wnętrze broni przed zanieczyszczeniami (rozwiązanie to opatentowano w USA pod numerem 2,325,484 – zgłoszenie z 13 listopada 1939 roku zaaprobowano dopiero 27 lipca 1943 roku).
Amunicja:
Zwykła 1939 M. 9 mm
| Długość naboju: | 35 mm |
| Masa pocisku: | 8,15 g |
| Prędkość wylotowa: | 450 m/s |
