Historia konstrukcji:
Samochód pancerny opracowany w Australii na bazie podwozia samochodu ciężarowego GMC model 8446 z rozstawem osi 101 cali produkowanego w zakładach General Motors-Holden’s. W 1942 roku powstały dwa prototypy pancernej nadbudowy przetestowane na tym samym podwoziu. Przeprowadzone próby wykazały zbyt dużą masę pojazdu w stosunku do nośności podwozia. Jako rozwiązanie tego problemu zaproponowano zastosowanie podwozia w układzie 6×6 typu 8660. Powstał także projekt bezwieżowego transportera opancerzonego Armoured Personnel Carrier. W 1943 roku cały projekt rozwoju australijskiego samochodu pancernego został zawieszony w związku z możliwością dostaw pojazdów amerykańskich w ramach umowy Lend-Lease.
Dane techniczne:
| Załoga: Układ napędowy: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
4 osoby 4×4 8500 kg 4600 x 2300 x 2600 mm 2565 mm 6-cyl. rzędowy, zapłon iskrowy, chłodzony cieczą, pojemność 4417 cm3, typu GMC 270 o mocy 91,5 KM przy 2750 obr./min 60 km/h 1 armata QF 2-pdr Mk. IX kal. 40 mm, 1 karabin maszynowy .303 Vickers od 11 do 30 mm |
Opis konstrukcji:
Opancerzenie spawane z płyt pancernych o grubości 30 mm (Australian Bullet-proof Plate: ABP-3) przód kadłuba i wieża oraz płyt pancernych grubości 11 mm boki i tył kadłuba. Uzbrojenie zamontowane w dużej wieży wzorowanej na brytyjskim czołgu szybkim A-15 „Crusader”. W wieży znajdowała się także radiostacja nadawczo-odbiorcza typu W/S No. 19.
