Samolot transportowy Siebel Si 204

Historia konstrukcji:
Samolot transportowy Si 204 był używany przez siły zbrojne Niemiec.

Został opracowany w niemieckich zakładach Siebel Flugzegwerke G.m.b.H. w Halle. Na czele zespołu projektowego stał Friedrich Fecher.

Wyprodukowano 1.216 egzemplarzy.

Poza zakładami macierzystymi produkcję podjęto w następujących zakładach:

We francuskich zakładach Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Nord (SNCAN) produkowano wersję pasażerską A-1 a potem treningową D-1 – łącznie wyprodukowano 168 egzemplarzy. Produkcję kontynuowano także po wojnie:

Nord NC 700 – dokończenie montażu samolotów z posiadanych komponentów,

Nord NC-701 Marinet I – z silnikami Renault 12S-00 oraz trójłopatowymi metalowymi śmigłami Ratier,

Nord NC 702 Marinet II – z kształtem kabiny podobnym do wersji Si 204 A.

W Protektoracie Czech i Moraw w zakładach Leichtbau Budweis (LBB) – wersja D-0 produkowana do października 1944 roku w ilości 45 egzemplarzy

W Protektoracie Czech i Moraw w zakładach Aero – wersja najpierw D-1 a potem D-3 z drewnianymi skrzydłami i ogonem – do stycznia 1945 roku wyprodukowano 541 egzemplarzy. Produkcję kontynuowano także po wojnie jako wojskowe treningowe C-3A oraz C-3B, pasażerskie C-103, transportowy wojskowy D-44 – łącznie 179 egzemplarzy

Wersje:

Si 204 A – transportowa

Si 204 D – szkolno treningowa z przeszklonym nosem

Dane techniczne wersji Si 204 D:

Załoga:
Masa własna:
Masa startowa:
Rozpiętość:
Długość:
Wysokość:
Powierzchnia nośna:
Jednostka napędowa:
 
 
Prędkość maksymalna:
Prędkość wznoszenia:
Pułap:
Zasięg:
Uzbrojenie:
2 + 5 osób
3.950 kg
5.600 kg
21,33 m
13,02 m
4,52 m
46,00 m2
2 silniki 12-cyl. w układzie widlastym,
chłodzone powietrzem,
typu Argus As 411 o mocy 600 KM każdy
330 km/h
3,3 min na wysokość 1.000 m
6.400 m
1.400 km
patrz opis konstrukcji

Opis konstrukcji:
Dwusilnikowy dolnopłat.

Zastosowano chowane w locie  podwozie w układzie klasycznym z kółkiem ogonowym. Koła główne rozmiaru 840×300 mm (rozstaw kół 4,4 m), a kółko ogonowe rozmiaru 380×150 mm.

Zbiorniki paliwa 890 litrów, oleju 122 litrów.

Silniki napędzają dwułopatowe drewniane śmigła typu Argus o zmiennym skoku średnicy 2.690 mm.

Wersja Si 204 D-1 do celów patrolowych wód przybrzeżnych: wyposażona w radar FuG 200 „Hohentwiel”.

Wersja Si 204 ? dla szkolenia pilotów nocnych myśliwców: wyposażona w radar FuG 217 lub FuG 218.

Wersja Si 204 E do działań przeciwpartyzanckich: fotel pilota otrzymał oparcie z profilowanej płyty pancernej, uzbrojenie:

– sterowana elektrycznie wieżyczka DL 131 z karabinem maszynowym MG 131 z celownikiem Revi 16 na grzbiecie kadłuba,

– stały karabin maszynowy MG 131 w nosie z celownikiem Revi 16 (zapas 500 naboi),

– dwa podkadłubowe zaczepy bombowe ETC-500 oraz wewnątrz kadłuba wyrzutnik piętrowy 2 x 5 RAB 14 z drzwiami komory bombowej pod nim, w nosie celownik bombowy.

Źródła:

Heinz J. Nowarra „Die Deutsche Luftrüstung 1933-1945”, wyd. Bernard & Graefe Verlag, 1977 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *