Historia konstrukcji:
Samolot transportowy Si 204 był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w niemieckich zakładach Siebel Flugzegwerke G.m.b.H. w Halle. Na czele zespołu projektowego stał Friedrich Fecher.
Wyprodukowano 1.216 egzemplarzy.
Poza zakładami macierzystymi produkcję podjęto w następujących zakładach:
We francuskich zakładach Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Nord (SNCAN) produkowano wersję pasażerską A-1 a potem treningową D-1 – łącznie wyprodukowano 168 egzemplarzy. Produkcję kontynuowano także po wojnie:
Nord NC 700 – dokończenie montażu samolotów z posiadanych komponentów,
Nord NC-701 Marinet I – z silnikami Renault 12S-00 oraz trójłopatowymi metalowymi śmigłami Ratier,
Nord NC 702 Marinet II – z kształtem kabiny podobnym do wersji Si 204 A.
W Protektoracie Czech i Moraw w zakładach Leichtbau Budweis (LBB) – wersja D-0 produkowana do października 1944 roku w ilości 45 egzemplarzy
W Protektoracie Czech i Moraw w zakładach Aero – wersja najpierw D-1 a potem D-3 z drewnianymi skrzydłami i ogonem – do stycznia 1945 roku wyprodukowano 541 egzemplarzy. Produkcję kontynuowano także po wojnie jako wojskowe treningowe C-3A oraz C-3B, pasażerskie C-103, transportowy wojskowy D-44 – łącznie 179 egzemplarzy
Wersje:
Si 204 A – transportowa
Si 204 D – szkolno treningowa z przeszklonym nosem
Dane techniczne wersji Si 204 D:
Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość wznoszenia: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 + 5 osób 3.950 kg 5.600 kg 21,33 m 13,02 m 4,52 m 46,00 m2 2 silniki 12-cyl. w układzie widlastym, chłodzone powietrzem, typu Argus As 411 o mocy 600 KM każdy 330 km/h 3,3 min na wysokość 1.000 m 6.400 m 1.400 km patrz opis konstrukcji |
Opis konstrukcji:
Dwusilnikowy dolnopłat.
Zastosowano chowane w locie podwozie w układzie klasycznym z kółkiem ogonowym. Koła główne rozmiaru 840×300 mm (rozstaw kół 4,4 m), a kółko ogonowe rozmiaru 380×150 mm.
Zbiorniki paliwa 890 litrów, oleju 122 litrów.
Silniki napędzają dwułopatowe drewniane śmigła typu Argus o zmiennym skoku średnicy 2.690 mm.
Wersja Si 204 D-1 do celów patrolowych wód przybrzeżnych: wyposażona w radar FuG 200 „Hohentwiel”.
Wersja Si 204 ? dla szkolenia pilotów nocnych myśliwców: wyposażona w radar FuG 217 lub FuG 218.
Wersja Si 204 E do działań przeciwpartyzanckich: fotel pilota otrzymał oparcie z profilowanej płyty pancernej, uzbrojenie:
– sterowana elektrycznie wieżyczka DL 131 z karabinem maszynowym MG 131 z celownikiem Revi 16 na grzbiecie kadłuba,
– stały karabin maszynowy MG 131 w nosie z celownikiem Revi 16 (zapas 500 naboi),
– dwa podkadłubowe zaczepy bombowe ETC-500 oraz wewnątrz kadłuba wyrzutnik piętrowy 2 x 5 RAB 14 z drzwiami komory bombowej pod nim, w nosie celownik bombowy.