Historia konstrukcji:
Samochód ciężarowy VDC został opracowany we francuskich zakładach Automobiles Marius Berliet w Vénissieux. Było to kolejne rozwinięcie długiej linii pojazdów: najpierw VDCT zastąpionego w 1938 roku przez VDCN, a od 1939 roku w produkcji model VDCA.
Wersje:
1.102 egzemplarze jako bazowy samochód ciężarowy (do 3 czerwca 1940 roku),
140 egzemplarzy w wersji RV (Revitaillement de Viande) jako pojazd intendencki (zamówiono 440 egzemplarzy).
Dane techniczne:
| Masa: Ładowność: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: |
własna 4.400 kg 3.500 kg 7.000 x 2.290 x ? mm 4.630 mm przód 1.890mm / tył 1.700 mm 4×2 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 4.250 cm3, o mocy 60 KM 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 67 km/h 50 litrów |
Opis konstrukcji:
Zastosowano zamkniętą kabinę załogi w układzie klasycznym (za silnikiem). Za kabiną zlokalizowano skrzynię ładunkową osłanianą brezentową plandeką rozpinaną na metalowych pałąkach. Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Zawieszenie kół na sztywnych osiach amortyzowanych półeliptycznymi resorami piórowymi. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazuje napęd na koła tylnej osi (na tylnej osi koła zdwojone).
