Ciężki karabin maszynowy 7,62-мм станковый пулемёт системы Максима образца 1910/30 года

Ciężki karabin maszynowy wz. 1910
Ciężki karabin maszynowy wz. 1910

Historia konstrukcji:
Ciężki karabin maszynowy wz. 1910 zaprojektował amerykański konstruktor Hiram Maxim. Został przyjęty na uzbrojenie armii carskiej Rosji w 1910 roku i posadowiony na ciężkiej, dwukołowej podstawie opracowanej przez Sokołowa (indeks ГРАУ: 56-П-421С ). Wyprodukowanie jednego ckm wymagało 700 roboczogodzin.

Dla potrzeb jednostek obrony przeciwlotniczej opracowano wersję poczwórnie sprzężoną oznaczoną wz. 31 posadowioną na podstawie Michaiła N. Kondakowa.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa własna:
Masa podstawy:
Masa lufy:
Długość całkowita:
Długość lufy:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
7,62 mm
7,62x54R
21,9 kg
41 kg (dwukołowa Sokołowa)
2 kg
1.067 mm
721 mm
taśma parciana na 250 naboi
teoretyczna 550-600 strz./min,
praktyczna 250 strz./min

Ciężki karabin maszynowy wz. 1910
Ciężki karabin maszynowy wz. 1910

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię krótkiego odrzutu lufy. Ryglowanie zamka za pomocą mechanizmu kolankowo-dźwigniowego. Urządzenie spustowe przystosowane do prowadzenia tylko ognia ciągłego. Komora zamkowa ma konstrukcję płytową o przekroju prostokątnym. Z góry zamykana płaską pokrywą, a z tyłu tylcem zaopatrzonym w bezpiecznik od przypadkowych wystrzałów. Wewnątrz komory znajdują się zamek, mechanizm uderzeniowy, natomiast w tylcu umieszczony jest spust dźwigniowy i bezpiecznik. Na pokrywie umieszczono obrotowy celownik ramkowy, wyskalowany do 2000 m. Lufa była chłodzona cieczą umieszczoną w cylindrycznym zbiorniku żebrowanym podłużnie lub gładkim. Podstawa została zaprojektowana przez Sokołowa: dwukołowa, z rurowym ogonem wygiętym w kształt litery U, oraz wyposażona w płaską tarczę ochronną. Na górnych prowadnicach umieszczone jest suwliwie łoże dolne, a w nim obrotowo łoże górne. Koła drewniane z obręczą stalową umożliwiały obsłudze łatwe przetaczanie broni na inną pozycję.

Amunicja:

Naboje pakowano w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 880 sztuk. Taśma z 250 nabojami miała masę 10,3 kg.

Zwykła 7,62-мм винтовочный патрон с пулей Л образца 1930 года

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
28,2-28,6 mm
20,95-23,2 g
9,5-9,7 g
3,25 g
860-875 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.

Zwykła dalekonośna 7,62-мм винтовочный патрон с пулей Д образца 1930 года

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
33,0-33,4 mm
22,95-25,2 g
11,7-11,9 g
3,1 g
795-810 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na żółto.

Przeciwpancerna 7,62-мм винтовочный патрон с бронебойной пулей образца 1930 года (Б-30)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
36,1-36,5 mm
21,45-23,7 g
10,8-11,0 g
3,05 g
815-830 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy ze stalowym rdzeniem. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na czarno.

Przebijalność płyty pionowej wynosiła 7 mm z odległości 400 metrów.

Przeciwpancerno-zapalająca 7,62-мм винтовочный патрон с бронебойно-зажигательной пулей образца 1932 года (Б-32)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
37,1 mm
21-23,25 g
9,65-10,25 g
3,1 g
860-875 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy ze stalowym rdzeniem i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na czarno z umieszczonym pod spodem czerwonym paskiem.

Przeciwpancerno-zapalająca 7,62-мм винтовочный патрон с бронебойно-зажигательной пулей образца 1940 года (БС-40)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
31 mm
? g
12,5 g
? g
800 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z rdzeniem wykonanym z węglika wolframu i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na czarno.

Ślepa 7,62-мм винтовочные холостые

Długość naboju:
Masa naboju:
Masa ładunku miotającego:
53,72 mm
11 g
1,6 g

Amunicja szkolna.

W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,62 mm schweres Maschinengewehr 216 (r).

Źródła:

Instrukcja „Справочник по патронам стрелкового оружия Советской Армии”,  1965 r.

Instrukcja „Краткий справочник по патронам стрелкового оружия Красной Армии калибра 7,62, 12,7 и 14,5 мм”,  1946 r.

Д. Н. Болотин „Советское стрелковое оружие”, 1990 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *