Historia konstrukcji:
System uzbrojenia pokładowego SG 113 „Förstersonde” używany przez Luftwaffe, siły powietrzne Niemiec.
Najpierw został on przetestowany na poligonie Böblingen, gdzie za cel posłużył radziecki czołg KW-1. Koniec wojny przerwał testy operacyjne.
Zastosowanie:
Fw 190 F-8 – dwa dwulufowe zestawy umieszczone w skrzydłach.
Hs 129 B-0 – sześciolufowy zestaw umieszczony w kadłubie za kabiną pilota.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: |
77 mm 48 kg 1.600 mm |
Opis konstrukcji:
Broń jednostrzałowa, bezodrzutowa. Lufa stalowa gładka. Przeciwwaga jest wyrzucana dla zredukowania odrzutu w kierunku przeciwnym do wylatującego z lufy pocisku.
Taktyka działania przewidywała przelot samolotu na wysokości ok. 8,5 metra nad ziemią. Zapłon inicjowany czujnikiem na wysięgniku.
Amunicja:
Ładunek miotający inicjowany spłonką pobudzaną elektrycznie.
Przeciwpancerna Panzergranate mit TS
| Długość naboju: Długość pocisku: Średnica rdzenia: Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
530 mm 140 mm 45 mm ok. 12 kg (z przeciwwagą) 1,9 kg 18 g 360 g Nz.Bl.P. (2x2x0,7) oraz 10 g Nz.R.P. 650 m/s |
Pocisk podkalibrowy z odrzucanym sabotem.
Wystrzelony pocisk przebijał umieszczoną prostopadle płytę pancerną grubości 45 mm.
