Historia konstrukcji:
Lotniczy karabin maszynowy produkowany w australijskich zakładach Small Arms Factory w Lithgow (New South Wales). Adaptacja analogiczna do brytyjskiego karabinu maszynowego Vickers Class B.
Pomiędzy 1 lipca 1940 r. a 30 czerwca 1941 r. wyprodukowano 506 egzemplarzy (numery seryjne z prefixem A). Łatwy dostęp do amerykańskich karabinów Browning dostępnych w ramach umowy Lend-Lease spowodował zawieszenie dalszej produkcji.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Szybkostrzelność: |
7,7 mm (0,303 cala) 7,7x56R (.303 Enfield) ? kg 1000 strz./min. |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy. Lufa stalowa, gwintowana, chłodzona powietrzem. Zasilanie broni z metalowej taśmy rozsypanej.
Amunicja:
Specjalnie na potrzeby samolotów zaopatrzonych w karabiny strzelające przez krąg śmigła z wykorzystaniem technicznego synchronizatora produkowano amunicję o zaostrzonych normach tolerancji.
Zwykła Cartridge, S.A. Ball .303 inch Special Quality for R.A.F. Mk. VII
Od 1926 roku produkowano specjalną amunicję dla samolotów korzystających z synchronizatora z obrotami śmigła.
Pakowane najpierw po 48 sztuk w małe kartonowe opakowania, a następnie w opakowania zbiorcze mieszczące 26 pakietów (łącznie 1.248 szt.) lub 16 pakietów (łącznie 768 szt.).
Przeciwpancerna Cartridge, S.A. Armour Piercing .303 inch W. Mk. I Special for R.A.F.
Pociski tego typu są zaopatrzone w stalowy rdzeń.
Ogniwka metalowej taśmy rozsypnej Mk. III do km Vickers były produkowane w Government Ordnance Factory w Maribyrnong, podobnie jak późniejsze do km Browning.
