Karabin przeciwpancerny 14,5-мм противотанковое ружьё образца 1941 года системы Симонова (ПТРС)

Opis konstrukcji:
Karabin przeciwpancerny PTRS był używany przez siły zbrojne ZSRR.

Opracował go w 1941 roku rosyjski konstruktor Siergiej Gawriłowicz Simonow w odpowiedzi na pilne zapotrzebowanie na broń przeciwpancerną piechoty, zdolną powstrzymać niemieckie czołgi dokonujące na froncie pogromu oddziałów radzieckich.

Przyjęty na uzbrojenie 29 sierpnia 1941 roku (indeks ГРАУ: 56-В-562). Zasilanie broni z ładownika na 5 naboi podnosiło szybkostrzelność praktyczną, co było niezwykle istotne przy zwalczaniu pojazdów przeciwnika z bliskiej odległości.

Łącznie w dwóch zakładach (Fabryka Nr 74 w Iżewsku i Fabryka Nr 614 w Saratowie) w latach 1941-1944 wyprodukowano 178.562 egzemplarze:
1941 r. – 77 egz.
1942 r. – 64.643 egz.
1943 r. – 80.867 egz.
1944 r. – 32.975 egz.

Po wprowadzeniu do służby nowych, dobrze opancerzonych niemieckich modeli czołgów skalę produkcji w 1944 roku znacznie zmniejszono, a następnie wygaszono.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa broni:
 
Długość broni:
Długość lufy:
 
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
14,5 mm
14,5×114
własna 20,3 kg,
załadowany 22 kg
2.108 mm
1.350 mm
(w tym część gwintowana 1.219 mm)
ładownik na 5 naboi
praktyczna do 15 strz./min

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię gazów wylotowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Zamek suwliwy ryglowany poprzez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej, wymuszane przez suwadło. Lufa zaopatrzona w hamulec wylotowy, a oporowe części kolby w poduszkę amortyzującą.

Celownik w pozycji opuszczonej ze stałą nastawą na odległość 400 metrów, a po podniesieniu regulowany od 400 do 1.500 metrów z podziałką co 100 metrów.

Dla celu o wysokości 2,3 metra odległość strzału bezwzględnego wynosi 1.000 metrów. W praktyce uwzględniając zdolność penetracji pocisku zalecano prowadzenie ognia do opancerzonego celu odległego do 400 metrów.

Amunicja:
Naboje pakowano w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 80 sztuk (wymiary skrzynki 488 x 350 x 139 mm, masa pustej 3,6-4,0 kg). Łuska długości 114 mm i średnicy kryzy 26,9 mm początkowo mosiężna, a potem stalowa.

Przeciwpancerno-zapalająca 14,5-мм патрон с бронебойно-зажигательной пулей образца 1932 года (Б-32)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
154,5-156 mm
65,5-66,7 mm
195-205 g
62,6-64,65 g
30 g
965 m/s

Nabój z pociskiem pełnopłaszczowym B-32 (indeks ГРАУ: 57-БЗ-561) ze stalowym rdzeniem i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą.

Przebijalność pancerza (płyta ustawiona pionowo):

odległość grubość
100 m
300 m
500 m
40 mm
35 mm
30 mm

Przeciwpancerno-zapalająca 14,5-мм патрон с бронебойно-зажигательной пулей образца 1941 года (БС-41)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
154,5-156 mm
49-51 mm
195-205 g
62,5-64,5 g
30 g
970 m/s

Nabój z pociskiem pełnopłaszczowym BS-41 (indeks ГРАУ: 57-БЗ-562) z rdzeniem z węglika wolframu i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą.

Przebijalność pionowego pancerza wynosiła 30 mm z odległości 500 m.

Przeciwpancerno-zapalająca ze smugaczem 14,5-мм патрон с бронебойно-зажигательно-трассирующей пулей (БЗТ)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
154,5-156 mm
68,7 mm
195-205 g
59,4 g
30 g
995 m/s

Nabój z pociskiem pełnopłaszczowym BZT (indeks ГРАУ: 57-БЗТ-561) ze stalowym rdzeniem i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą. W części dennej znajdował się smugacz.

Przeciwpancerno-zapalająca ze smugaczem 14,5-мм патрон с бронебойно-зажигательно-трассирующей пулей (БСТ)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
154,5-156 mm
65,5-66,7 mm
200-210 g
68,5 g
30 g
965 m/s

Nabój z pociskiem BST (indeks ГРАУ: 57-БЗТ-562).

Zapalająco-odłamkowa 14,5-мм патрон с зажигательной пулей мгновенного действия (МДЗ)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa materiału wybuchowego:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
154,5-156 mm
70,6 mm
195-205 g
60 g
2,5 g
30 g
1.000 m/s

Nabój z pociskiem MDZ (indeks ГРАУ: 57-З-564) został wprowadzony do uzbrojenia w 1944 roku (jednocześnie z nowo opracowanym nkm PKP). Obsługi kbppanc otrzymywały taką amunicję ponieważ według instrukcji kbppanc mogły być używane jako broń przeciwlotnicza (ogień prowadził miał pluton lub kompania kbppanc). Jednakże używano ich zwykle do zwalczania miękkich celów takich jak stanowiska km, czy pojazdy lekko, lub nieopancerzone.

Wskaźnikowo-zapalająca 14,5-мм патрон с пристрелочно-зажигательной пулей (ЗП)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
154,5-156 mm
69,2 mm
195-200 g
59,4 g
30 g
990 m/s

Nabój z pociskiem ZP (indeks ГРАУ: 57-ЗП-561).

Ślepa 14,5-мм холостые

Długość naboju:
Masa naboju:
Masa ładunku miotającego:
118 mm
126 g
18 g

Nabój z pociskiem ślepym stosowany do celów szkoleniowych (indeks ГРАУ: 57-Х-561).

Treningowa 14,5-мм учебный патрон

Funkcjonalna makieta naboju służąca do celów szkoleniowych (indeks ГРАУ: 57-Н-561УЧ).

W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia broni tej przydzielono oznaczenie 14,5 mm Panzerabwehrbüsche 784 (r).

Źródła:

Instrukcja „14,5-мм. Противотанковое самозар ружье образца 1941 г. система Симонова-ПТРС, система Дегтярева-ПТРД”, 1942 r.

Instrukcja „Памятка по обращению и сбережению 14,5-мм противотанковые ружья образца 1941 г. системы Симонова (ПТРС) и Дегтярева (ПТРД)”, 1942 r.

Instrukcja „Противотанковое ружьё”, 1943 r.

Instrukcja „Справочник по патронам стрелкового оружия Советской Армии”, 1965 r.

Instrukcja „Краткий справочник по патронам стрелкового оружия Красной Армии калибра 7,62, 12,7 и 14,5 мм”,  1946 r.

Д. Н. Болотин „Советское стрелковое оружие”, 1990 r.

Praca zbiorowa „Оружие победы. Коллекция стрелково вооружения системы В. А. Дегтярева”, 1987 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *