Karabin samopowtarzalny 7,62-мм самозарядная винтовка системы Токарева образца 1938 года (СВТ обр. 1938)

Historia konstrukcji:
Karabin samopowtarzalny SWT wz. 1938 opracował Fiodor Wasiljewicz Tokariew w odpowiedzi na ogłoszony 22 maja 1938 roku konkurs na następcę karabinu automatycznego AWS wz. 1936. Przedstawiony prototyp pokonał konstrukcje konkurencji w próbach trwających do 20 listopada i 26 lutego 1939 roku został przyjęty na uzbrojenie sił zbrojnych (indeks ГРАУ: 56-В-223). Produkowany seryjnie w zakładach w Tule i w Iżewsku.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa:
Długość całkowita:
 
Długość lufy:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
7,62 mm
7,62x54R
własna 3,95 kg
bez bagnetu 1.226 mm,
z bagnetem 1.583 mm
635 mm
magazynek pudełkowy na 10 naboi
praktyczna ok. 25 strz./min

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię gazów wylotowych pobranych przez boczny otwór w ściance lufy. Lufa zaopatrzona w 4 prawoskrętne bruzdy posiadała w przedniej części płaszcz, w którym uformowany był hamulec odrzutu i podrzutu oraz obsada muszki pryzmatycznej z osłoną. Lufa była wkręcona w komorę zamkową, z wyfrezowanymi prowadnicami dla zamka i suwadła zamkowego. Komora gazowa umieszczona nad lufą, z tłokiem i tłoczyskiem zakończonym z tyłu popychaczem przechodzącym przez podstawę celownika. Komora gazowa miała z przodu regulator gazowy. W dnie komory zamkowej uformowana była opora ryglowa zamka, a poniżej kurek ze sprężyną i urządzenie spustowe z kabłąkiem oraz mechanicznym bezpiecznikiem skrzydełkowym. Suwadło zamkowe z rączką posiadało skośne wycięcia współpracujące z występami na trzonie zamkowym i powodujące przy ruchu suwadła opuszczenie tylnej części trzonu i odryglowanie zamka. Celownik ramieniowo-krzywiznowy osadzony na tylnej części lufy był wyskalowany od 100 do 1.500 m. Łoże, kolba i nakładka drewniane.

Amunicja:

Naboje pakowano w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 880 sztuk.

Zwykła 7,62-мм винтовочный патрон с пулей Л образца 1930 года

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
28,2-28,6 mm
20,95-23,2 g
9,5-9,7 g
3,25 g
860-875 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.

Zwykła dalekonośna 7,62-мм винтовочный патрон с пулей Д образца 1930 года

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
33,0-33,4 mm
22,95-25,2 g
11,7-11,9 g
3,1 g
795-810 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na żółto.

Przeciwpancerna 7,62-мм винтовочный патрон с бронебойной пулей образца 1930 года (Б-30)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
36,1-36,5 mm
21,45-23,7 g
10,8-11,0 g
3,05 g
815-830 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy ze stalowym rdzeniem. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na czarno.

Przebijalność płyty pionowej wynosiła 7 mm z odległości 400 metrów.

Przeciwpancerno-zapalająca 7,62-мм винтовочный патрон с бронебойно-зажигательной пулей образца 1932 года (Б-32)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
37,1 mm
21-23,25 g
9,65-10,25 g
3,1 g
860-875 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy ze stalowym rdzeniem i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na czarno z umieszczonym pod spodem czerwonym paskiem.

Przeciwpancerno-zapalająca 7,62-мм винтовочный патрон с бронебойно-зажигательной пулей образца 1940 года (БС-40)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
75-91-77,16 mm
31 mm
? g
12,5 g
? g
800 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z rdzeniem wykonanym z węglika wolframu i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na czarno.

Ślepa 7,62-мм винтовочные холостые

Długość naboju:
Masa naboju:
Masa ładunku miotającego:
53,72 mm
11 g
1,6 g

Amunicja szkolna.

W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,62 mm Selbstladergewehr 258 (r).

Źródła:

Instrukcja „Справочник по патронам стрелкового оружия Советской Армии”,  1965 r.

Instrukcja „Краткий справочник по патронам стрелкового оружия Красной Армии калибра 7,62, 12,7 и 14,5 мм”,  1946 r.

Д. Н. Болотин „Советское стрелковое оружие”, 1990 r.

Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski „Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej”, wyd. Magnum-X, 2000 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *