Historia konstrukcji:
Samolot komunikacyjny opracowany w brytyjskich zakładach Sir W. G. Armstrong Whitworth Aircraft Company. Prototyp został oblatany 6 czerwca 1932 roku.
W marcu 1941 roku 5 maszyn tego typu wcielono do jednostek lotnictwa odpowiedzialnych za patrolowanie Oceanu Indyjskiego: No. 1 Costal Defence oraz No. 3 Costal Defence. Jeden z nich rozbił się 6 kwietnia 1942 roku w Sunderbans. Loty operacyjne samoloty tego typu wykonywały do 30 sierpnia 1942 roku.
Dane techniczne:
| Załoga: Ładunek: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość przelotowa: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
3 osoby 9 pasażerów + 450 kg ładunku 6.323 kg 9.525 kg 27,43 m 21,79 m 4,57 m 119,38 m2 4 silniki 10-cyl. w układzie podwójnej gwiazdy, chłodzone powietrzem, typu Armstrong Siddeley „Serval” III o mocy 340 KM przy 2000 obr./min 251 km/h 160-176 km/h 4.330 m 1.030 km 1 km Vickers kal. .303 |
Opis konstrukcji:
Samolot zbudowany w układzie zastrzałowego dwupłata z obszernym kadłubem mieszczącym kabinę pilotów i przedział transportowy, konstrukcji mieszanej. Podwozie stałe w układzie klasycznym z kółkiem ogonowym.
Silniki napędzały metalowe śmigła o stałym skoku.
Po zmobilizowaniu samoloty zostały uzbrojone w 1 ruchomy karabin maszynowy obsługiwany przez nawigatora.
