Historia konstrukcji:
Motocykl opracowany w 1936 roku we włoskich zakładach Gilera & C. S.p.A. w Mediolanie.
Na potrzeby włoskiej armii dostarczany najczęściej z wózkiem bocznym.
Dane techniczne:
| Masa: Rozstaw osi: Prześwit: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
własna 174 kg 1.450 mm 140 mm silnik 1-cyl. chłodzony powietrzem, pojemność 498 cm3, o mocy 12 KM przy 3.400 obr./min 4 biegi na drodze 90 km/h (z wózkiem bocznym) |
Opis konstrukcji:
Rama rurowa, stalowa. Zawieszenie z przodu widelec trapezowy z amortyzatorem ciernym, natomiast z tyłu zastosowano trójkątny wahacz umocowany za silnikiem, który był amortyzowany spiralnymi sprężynami umieszczonymi w poziomych obudowach (z możliwością regulowania siły napięcia sprężyn). Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Wózek boczny był produkowano w dwóch wersjach – dwumiejscowy z resorowanym kołem wózka oraz jednomiejscowy bez amortyzacji, z kołem zapasowym mocowanym na tylnej ścianie.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 84 mm, skok tłoka 90 mm, stopień sprężania 4,5:1. Skrzynia biegów sterowana nożnie, napęd na tylne koło był przekazywany za pomocą łańcucha. Hamulce mechaniczne. Stosowano opony rozmiaru 3.50-19”.
